Met de rug naar Wilmès

Doorbraak

Johan Sanctorum

Met de rug naar Wilmès

Een ‘sympathieke’ witte actie is niet altijd wat het schijnt De rij van zorgpersoneel dat premier Sophie Wilmès (MR) ostentatief de rug toekeerde bij haar bezoek aan het Brusselse Sint-Pieters Ziekenhuis. Het is een beeld dat de wereld is rondgegaan, als een roep om aandacht en respect van de witte sector in coronatijden. Applaus op alle banken, tot in Indië en Guatemala, twee landen die nu zelf niet direct uitblinken inzake medische infrastructuur. Protest tegen het beleid, de onderfinanciering, te lage lonen, zo werd de actie geduid

En waarom hebben we daar niets van gehoord in de Vlaamse reguliere pers ? Of is deze verduidelijking door Sanctorum misschien niet relevant ?

Ik ga hier nu voor een keer niet de anti-belgicistische toer op. Al is dit het zoveelste bewijs dat de twee landsgedeelten ver van mekaar weg zijn gegroeid, en dat herfederaliseringen dus totaal geen zin hebben, toch is hier iets diepers aan de hand: het failliet van het PS socialisme.

Ik ben te weinig archivaris en te lui om veel op te zoeken. Maar ik weet wel nog dat we de laatste jaren het ene na het andere corruptieschandaal hebben gekend dat zich afspeelde in door de PS gecontroleerde organisaties. In het Luikse is zojuist nog ex-PS-minister José Happart – ja die van de heibel in de Voer – veroordeeld voor corruptie.

Nu komt corruptie natuurlijk overal voor. Maar de frequentie bij de PS is toch opvallend. Het gaat hier niet om de tegenstelling Vlaanderen – Wallonië, maar om de tegenstelling PS – de andere partijen.

Ja, ik herinner me nog Carolorégienne, Publifin, Samusocial. En ook dat Di Rupo, partijvoorzitter, uitblonk in laksheid. Het is gewoon onmogelijk dat Di Rupo niet op de hoogte zou geweest zijn van deze wantoestanden. In 2008 bevestigde Het Rekenhof dat Uyttendaele, echtgenoot van Laurette Onckelinx vooral opdrachten binnenrijfde van socialistische overheidsdiensten en kabinetten. Het grootste bedrag, 245.000 euro, mocht hij in de periode 2003 – 2007 factureren aan Justitie, het toenmalige departement van zijn echtgenote. Het totale bedrag dat vanuit de federale overheid naar Uyttendaele, Gérard & Associés ging, bedroeg volgens de optelsom van Francis Van den Eynde 862.000 euro. Laurette is een van de machtigste vrouwen in de PS en in Brussel.

En wat deed di Rupo ? Niéts. Lees verder “Met de rug naar Wilmès”

Wat speelt er écht in de belgische politiek ?

Doorbraak

Jean-Pierre Rondas

Staatsvrouwtje Sophie Wilmès

of, hoe een IJslandse boerendochter meer van politiek snapt dan een saboteuse van de faciliteitenwetgeving

Net zomin als u had ik ooit eerder van Sophie Wilmès gehoord. Plots was ze daar, en ik wist van niets. Mij hadden ze niets gezegd. En toch kende ik haar van ergens, dat was zeker. Maar vanwaar

Kon ik maar zo goed schrijven als Jean-Pierre Rondas. En had ik maar met met meer aandacht de sprookjes van Grimm gelezen.

Neen, ik ga het hier niet hebben over de koninklijke belgische hark. Want die zou zelfs niet bekwaam zijn om mee te spelen in dit verhaal. Om zo ’n raadsel te verzinnen, moet je tot enig denkwerk in staat zijn. Bekwame raadgevers zijn niet voldoende. Die verzinnen geen raadseltjes. En zeker niet als ze weten dat de koning niet slim genoeg is om ze op te lossen.

Uiteraard is Wilmès een grandioze mislukking. Ze is licentiate communicatiewetenschappen, en toch stapelt ze de ene communicatiefout op de andere. Ze geven haar volmachten, precies omdat er een krachtig en snel optreden nodig is; maar alles wat ze doet en zegt is het tegenovergestelde van krachtig en snel.

En ja, Rondas noemt hem niet bij naam, maar ik ben er van overtuigd dat hij met “door een politiek onbetrouwbaar verkoper van tweedehandsregeringen” Patrick Dewael bedoelt. Deze opportunist en hypocriet was met deze regering niet aan zijn proefstuk toe. Als je hem zijn liberale democratische principes hoort verkondigen zou je denken dat hij een humanist is. Maar als puntje bij paaltje komt is een beetje liegen en bedriegen geen probleem. Het is niet voor niets dat de koninklijke hark juist hem de wei in stuurde toen normaal gehark niet volstond om zijn koninkrijk te redden. Op dat ogenblik had hij iemand nodig die bereid en bekwaam is om een koeiestront als een omelet voor te stellen. En dat werd dus Wilmès II.  Lees verder “Wat speelt er écht in de belgische politiek ?”

De ontluistering van een geliefde

De Wereld Morgen

Ludo De Witte

Wanneer Etienne Davignon de geschiedenis van Congo herschrijft

Etienne Davignon heeft zijn memoires gepubliceerd en stond daarover een interview toe aan de krant Le Soir. Hij maakt van die gelegenheid gebruik om de geschiedenis van Congo te herschrijven. Ludo De Witte kon het daar uiteraard niet bij laten. De auteur van ‘De moord op Lumumba’ komt terug op de rol van België en Davignon in de uitschakeling van de eerste Congolese Eerste Minister

Zowat iedereen is het eens over de misdadige rol van koning Leopold II in Congo. Ik vermeld met opzet dat hij koning was om er maar zeker van te zijn dat rabiate belgicisten dat even niet zouden vergeten. Dat is van belang omdat het koningshuis altijd een essentiële rol is blijven spelen in alles wat met Congo te maken heeft.

Leopold II was een vrijgevig man. Naast Congo is er ook zijn “Koninklijke schenking”.

“Aan het einde van zijn leven besloot Koning Leopold II in 1900 de talrijke gronden, kastelen en andere gebouwen, die hij in de voorbije jaren verworven had, aan het land te schenken.

Aan de gift verbond hij drie voorwaarden: de gronden en gebouwen mochten nooit verkocht worden, sommige moesten hun oorspronkelijke functie en uitzicht bewaren en zij moesten ter beschikking staan van de troonopvolgers.

De bekendste bezittingen die oorspronkelijk van de schenking deel uitmaakten zijn, bijvoorbeeld, het park en het Kasteel van Laken, de Koninklijke Serres te Laken, de Kastelen van Stuyvenberg en Ciergnon, het Dudenpark te Vorst en het Arboretum te Tervuren.” (Koninklijke Schenking)  

Er lopen nogal wat debielen rond die vinden dat dit toch bewijst wat voor een goed mens die Leopold wel niet was. Ze weigeren te zien dat dit een vergiftigd geschenk was: het komt er op neer dat het koningshuis die bezittingen nog altijd mag gebruiken, maar dat het onderhoud door de belgische burgers wordt betaald. Ja, zo kan ik het ook ! Ondertussen duiken er geregeld beweringen op die wijzen op allerlei malversaties in het bestuur van die vereniging waarbij ook uitgaven die volgens de afspraak niet door de burger zouden moeten worden betaald, toch op zijn rekening terecht komen. In de sfeer van die beweringen heeft de voorzitter van de schenking, graaf Paul Buysse, recent ontslag gegeven. Hij zegt dat zijn ontslag niets te maken heeft met de beschuldigingen van malversaties, maar dat gelooft niemand. Lees verder “De ontluistering van een geliefde”

Leve de koning, vive la Reine !

VRTNWS

Koning Filip viert vandaag zijn 60e verjaardag: een terugblik in acht vragen Koning Filip viert vandaag 15 april zijn zestigste verjaardag. Dat doet hij thuis, met zijn gezin, in het kasteel van Laken. Oorspronkelijk wilde hij 100 landgenoten uitnodigen die op dezelfde dag geboren zijn, om deze verjaardag samen op zaterdag 16 mei te vieren. Maar dat idee dateert uit de periode nog vóór de coronamaatregelen van kracht werden. Hoe is het leven van de koning tot nog toe verlopen? Een uitgebreide terugblik in acht vragen

Tot mijn spijt verneem ik dat koning Philippe gisteren zestig jaar geworden is. Vergis je niet: ik gun die mens zijn verjaardagsfeestje. Maar ik gun het niet aan de koning, want die had niet mogen bestaan.

Zeg niet dat ik enkel een negatieve boodschap breng of slechts één kant van het verhaal aanbreng: ik heb je hierboven een link bezorgd naar een artikel dat propaganda is voor het koningshuis.

Nu is een koning van nu natuurlijk niet meer hetzelfde als een koning van voor de Franse revolutie. Dat was een grootgrondbezitter, eigenaar, zowel van de grond als van de mensen die er op leefden. Die mensen werden wel geen slaven genoemd, maar de koning had wel de macht om een (soms groot) deel van de opbrengst van hun arbeid op te eisen. Geld waarmee hij dan rijkelijk leefde en de huurlingen betaalde die zijn macht uitoefenden en het geld weghaalden bij de mensen.

Wij leven nu in een democratie, en de macht van de koning is ingeperkt door de grondwet. Bij zijn aanstelling zweert de koning dat hij de grondwet zal naleven. Natuurlijk wil hij dat want die grondwet verzekert hem er van dat hij in essentie nog altijd dezelfde rechten heeft als de koning van vroeger: hij krijgt nog altijd een deel van de opbrengst van de arbeid van de mensen op om er rijkelijk mee te leven. Lees verder “Leve de koning, vive la Reine !”

Van maatschappelijke tegenstellingen naar ontmaskering van manipulatie

Doorbraak

Mark Deweerdt

Auguste Van den Brande (1930-2020), de man van de kruisende breuklijnen

Geen beschrijving of analyse van de Belgische politiek in de 20ste eeuw, de geschiedenis ervan zowel als het systeem, kan eromheen. De trias van maatschappelijke tegenstellingen – de levensbeschouwelijke, de sociaaleconomische en de communautaire – die elkaar doorkruisen en door die cross cutting een conflictremmende werking hebben. Een overlijdensaankondiging in De Morgen en De Standaard van vorige zaterdag zegt ons dat Auguste Van den Brande, de ‘vader’ van het Belgische cross cutting cleavages-model op 26 maart in zijn 90ste levensjaar gestorven is

Inderdaad, de trias van maatschappelijke tegenstellingen is een goed denkinstrument geweest om de belgische situatie te begrijpen.

Het specifieke er van was dat het er drie waren. De tegenstelling links-rechts vind je overal terug. Nogal wat landen kennen slechts deze tegenstelling. Er zijn landen waar er twee tegenstellingen zijn: ofwel links-rechts samen met een religieuze tegenstelling; ofwel links-rechts samen met een regio-tegenstelling. Er zijn weinig landen waar de drie tegenstellingen samen voorkomen.

Je kan hierbij nog een vierde tegenstelling bedenken: rijk-arm. 

Als ik die mee verreken dan zie je bij de stichting van belgië dat deze tegenstelling ook samenvalt met de regionale tegenstelling met daarbij het rijke Wallonië en het arme Vlaanderen.

Ondertussen zijn die tegenstellingen geëvolueerd.

De tegenstelling rijk-arm is op regionaal gebied omgekeerd: er is nu het rijke Vlaanderen en het arme Wallonië.

De tegenstelling katholiek-vrijzinnig is grotendeels opgeheven doordat ze enkel nog bestaat in de hoofden van de vrijzinnigen. De katholieke kerk heeft zoveel van haar pluimen verloren dat ze feitelijk niet meer meetelt. In ethische kwesties zoals abortus of euthanasie steekt ze soms nog heel voorzichtig even de kop op, maar echt veel invloed heeft ze niet meer.

De tegenstelling links-rechts is helemaal geregionaliseerd: het is het linkse Wallonië tegen het rechtse Vlaanderen.

De tegenstelling Wallonië-Vlaanderen zit ingebakken in de belgische staatsstructuur, zeker sinds de staatshervormingen, die al het gevolg waren van het bestaan van die tegenstelling. 

Als je dat overloopt, merk je dat alle tegenstellingen eigenlijk samenvallen met de tegenstelling Wallonië-Vlaanderen. Lees verder “Van maatschappelijke tegenstellingen naar ontmaskering van manipulatie”

Hoe kan een linkse zo blind zijn dat ik er kwaad van word ?

Doorbraak

Erik De Bruyn

Met een openvallend mondmasker van verbazing

Hoe Vlaanderen zich in crisistijd verschanst op zijn erf

Een voordeel van de coronaquarantaine is dat ik in de komende weken niet teveel buitenlandse vrienden in de ogen hoef te zien. Het zou mij zwaar vallen hen uit te leggen waarom België, ten gevolge van een Vlaams veto,  als enige land niet voor de 37 miljard euro aan Europese noodkredieten stemde in het kader van deze crisis. En wel omdat het niet goed zou zitten met de verdeelsleutel tussen … Vlaanderen en Wallonië

Kijk, van zo ’n nonsens valt mijn mond zonder masker open van verbazing. Er is een tijd geweest, dat ik het wel had voor Erik De Bruyn, maar die tijd is al een tijd voorbij. En dit artikel doet me niet van mening veranderen. Integendeel.

Eigenlijk was ik niet zinnens om iets te schrijven over dat Europees verdeelsleutel gedoe. Op zich heeft het geen belang. Maar wel van belang is de onnozelheid van deze De Bruyn die niet schijnt te beseffen dat hij hier een ganse regio als bekrompen afschildert. Daarbij heeft hij het voortdurend over de Vlamingen. In mijn ogen is dat racisme.

Ook typisch: als Vlaanderen onafhankelijk zou worden, zal de niet zo geachte heer De Bruyn, dat land verlaten… Kijk, dat is mooi: in plaats van in Vlaanderen de zo hoog nodige linkse strijd te voeren, kiest de linkse De Bruyn er voor om zich knus te gaan nestelen in een land waar zijn linksigheid hem aanzien bijbrengt. Als dat geen bekrompenheid is. Ik noem het lafheid.

Dan begeeft hij zich op twitter en pikt daar een uitspraak van een verder onbekend iemand die hij gebruikt om “de Vlamingen” af te breken. Dat is een intellectueel onwaardig. Maar die intellectuele onmacht verwondert me niet. Ik zie ze voortdurend terugkomen bij belgicisten die wanhopig argumenten zoeken om iets te verdedigen wat niet te verdedigen is: belgië. Lees verder “Hoe kan een linkse zo blind zijn dat ik er kwaad van word ?”

De liberaal Hayek en de belgische constructie

Doorbraak

Boudewijn Bouckaert

Hayek in België: liberale kijk op de staatshervorming

Vergelijk je België met een vliegtuig, dan kom je uit op een bizarre situatie. Het vliegtuig vliegt weliswaar, maar de piloot moet zich terzelfdertijd bezighouden met het bestendig verbouwen van zijn vehikel. Dat kan niet goed aflopen.

Ik hou niet van liberalen. Met zo ’n uitspraak moet je oppassen, want zoals vele woorden, is ook “liberaal” niet eenduidig. Om het eenvoudig te stellen je hebt liberalen die meer gericht zijn op de persoonlijke vrijheid, en liberalen die meer gericht zijn op de economische factor waarbij ze dan focussen op de vrije markt, en dus totaal de kant van het kapitalisme kiezen. Het is niet zo simpel als ik het hier stel, maar in ieder geval legt de liberaal het zwaartepunt bij het individu, in plaats van bij de gemeenschap. Ik wil zeker het belang van de gemeenschap benadrukken, met daarbij ook de solidariteit. Mensen die daarin extremer denken dan ik willen zo ver gaan dat ze het privébezit grotendeels afschaffen en kiezen voor gemeenschappelijk bezit. Maar al vind ik de gemeenschap belangrijk, toch hecht ik ook aan zoveel mogelijke persoonlijke vrijheid. Ik ben nu eenmaal een anarchist. Lees verder “De liberaal Hayek en de belgische constructie”

Solidariteit in belgië ( 2/2 )

Gisteren had ik het over de belgische solidariteit en de corruptie er van in Wallonië. Vandaag ga ik dieper in op het basisprobleem van die solidariteit en op de vraag:

Kan de sociale zekerheid belgië samenhouden ?

Bij de verdedigers van de belgische constructie heb je drie categorieën.

Eerst en vooral zijn er de romantici die houden van het vaderland. Ze gruwen van de idee dat ze niet meer zouden kunnen supporteren voor de belgische nationale voetbalploeg en zijn fier, niet op hun eigen prestaties, maar op die van de dopingzondaar Eddy Merckx, een simpele jongen die zich heeft laten inpakken door de misdadige grandeur van het paleis.  Ze dwepen met de koninklijke hark en zijn aanhangsels die toch zo goede mensen zijn die bezorgd zijn om hun onderdanen. Hun nieuwe afgodin is het meisje Elisabeth dat negerkindjes wiegt en waar het land kan op rekenen. Ze zingen uit volle borst de brabançonne zonder te beseffen wat voor nonsens daar eigenlijk in staan.

O Dierbaar belgië…wees ons doel in arbeid en in strijd

Ja, voor wie arbeiden ze dan eigenlijk ? In ieder geval niet voor zichzelf of hun kinderen. 

En voor wie of wat gaan ze strijden ? Voor wie of wat hebben de sukkelaars in de loopgrachten van de eerste wereldoorlog het leven gelaten ? Ja, op de gedenkstandbeelden staat dat ze hun leven hebben gegeven voor het vaderland. Maar, sorry, de overgrote meerderheid heeft zijn leven niet gegeven. Het is hen gewoon afgepakt. En wie het wél gegeven heeft was een onnozelaar. Want die oorlog was puur een strijd tussen Duitsland en Frankrijk om de staal- en steenkool rijkdom. Lees verder “Solidariteit in belgië ( 2/2 )”

Solidariteit in belgië ( 1/2 )

De Wereld Morgen

Guido Fonteyn

De waarheid over de transfers: hoe Wallonië én Vlaanderen beiden slachtoffer werden van de hebzucht van de Société Générale

In Vlaams-nationalistische kringen klinkt het dat Wallonië nooit solidair was met Vlaanderen. Dus waarom zou Vlaanderen dat nu wel moeten zijn? Guido Fonteyn, oud-journalist van De Standaard, zet de puntjes op de i. De winst uit de steenkoolindustrie vloeide naar De Generale en de Brusselse elite en die lieten Wallonië én Vlaanderen even arm achter

De basisstelling van Fonteyn is natuurlijk juist: of het nu om Vlaams of om Waalse productie gaat, de winst vloeit naar het belgische grootkapitaal. Voor mijn part mag je dat laten samenvallen met een Brusselse elite. Het is zeker dat de koninklijke hark en zijn familie tot dat belgische grootkapitaal horen, en dat buiten de dotatie die het koninklijk profitariaat krijgt van de belgische belastingbetaler, ook een beduidend gedeelte van de winst die de bedrijven maken dank zij de arbeid van de gewone mensen, naar de worstelijke aandeelhouder gaat.

Fonteyn heeft dus gelijk. Maar zijn gelijk is niet van toepassing op de vraag naar de transfers via de sociale zekerheid van Vlaanderen naar Wallonië. Het hele betoog van Fonteyn is naast de kwestie.

Waarover gaan die transfers eigenlijk ? Ik hou het simpel. Lees verder “Solidariteit in belgië ( 1/2 )”

De collaboratie door de rijken

VRT NWS

75 jaar geleden: discussie barst los over economische collaboratie, moet die hard of mild aangepakt worden?

Na de bevrijding  barst in ons land een felle discussie los over de aanpak van bedrijven die met Duitse bezetter hebben samengewerkt, moet men ze hard aanpakken of niet. Voor topmagistraat Walter-Jean Ganshof van der Meersch is de strenge vervolging van de economische collaboratie een prioriteit. Machtige financieel-economische groepen gaan hiertegen in het verzet, en ze kunnen rekenen op de steun van politici, die vooral een snel economisch herstel wilden

Je kinderen hebben honger, en je ziet je vrouw vermageren omdat ze het voedsel uit haar mond spaart voor de kinderen. Wat doe je dan ? Ga je werken voor de bezetter, of verzet je je met het risico opgepakt te worden ? Als je opgepakt wordt, laat je je gezin in de steek.

Is iemand die in dit geval ervoor kiest om voor de Duitsers te gaan werken een collaborateur ? Waren de arbeiders in de Waalse staalindustrie collaborateurs omdat ze staal leverden dat de Duitsers gebruikten voor hun wapenproductie ?

Ik denk niet dat je mensen zo maar kan veroordelen omdat ze geen helden waren. Lees verder “De collaboratie door de rijken”