Categorie: belgische politiek

Doorbraak

Jasmijn Walldorf

Petra De Sutter ambassadeur gelijke kansen voor Afghanistan?

België Bananenrepubliek

Onze pornopremier Alexander De Croo haalt de voorpagina’s van de Italiaanse kranten met zijn sexting naar een Italiaanse pornoster. Hier in Vlaanderen worden tekstueel vreemdgaan, liegen in het parlement en dubieuze skitrips in coronatijden bedekt met de onzichtbaarheidsmantel van een bevriend mediamagnaat.

Je moet de stijl van Jasmijn natuurlijk niet serieus nemen. Haar inhoud wel. Dikwijls heeft ze gelijk, maar niet altijd.

Ze heeft gelijk als ze het heeft over de mediacratie in belgië. Maar waar haalt ze het om zich af te vragen of die nu begint ? Die mediacratie is al lang bezig. Heel lang. Dat onze media de seksuele strapatsen van de premier geworden ideale schoonzoon toedekken onder de mantel van de hoerlijke liefde is zo onschuldig als de meisjes uit mijn jeugd die er uitzagen als neergedaalde engelen, maar iedereen de kop op hol en lager gelegen zones naar het wreedste verlangen joegen. Ik bedoel maar: op zich betekent de Italofiele uitspatting van De Croo niets. Veel erger is wat al veel langer bezig is: de propaganda voor het kapitalisme, onze perverse vorm van democratie, het Atlantisme en de Navo, de imperialistische oorlogen, het agressieve atheïsme, de kapitalistische migratiepolitiek en bijhorende multiculturele samenleving, verdraagzaamheid tegenover een agressief onverdraagzame islam… Sinds de opkomst van de N-va en nog meer sinds het verkiezingssucces van het vlaams blok is daar een totaal onbeschaamde belgicistische en royalistische manipulatiegolf bijgekomen waarbij zelfs het opvoeren van koninklijke maagden en de meest perverse psychologische beïnvloeding niet worden geschuwd. Lees verder “Macedoine jasminoise”

Meer en meer wordt duidelijk dat de oorlog in Afghanistan in se gericht was op het vrijwaren van Amerikaanse economische belangen.

Het gebied rond de Kaspische Zee is rijk aan olie en gas. Maar om die energie naar het Westen te transporteren waren er slechts drie trajecten van pijpleidingen mogelijk: via Rusland, via Iran, of via Afghanistan. Rusland en Iran zijn voor de VS uitgesloten. Afghanistan was de enige mogelijkheid. Maar dan moest dat land wel gecontroleerd worden door een betrouwbare bondgenoot. De VS zagen in de Taliban zo ’n bondgenoot en werden de voornaamste steunpilaar van het regime dat de Taliban in Afghanistan installeerden. 

Nu wordt er veel heibel gemaakt over de samenleving die de Taliban gaan invoeren. Het gaat dan over de sharia, de houding tegenover de vrouw, de wreedheden… Dat was er toen ook al allemaal, zelfs in ergere mate dan nu, maar dat was voor de Amerikanen geen probleem: ze hadden een weg voor hun pijpleiding.

De Taliban bleken echter niet zo betrouwbaar en dus begon de oorlog.

De strijd tegen de terreur was slechts in de tweede plaats belangrijk. Tot de oorlog was al beslist voor de aanslagen van 11 september. Die aanslagen kwamen zelfs welgekomen om de publieke opinie achter die oorlog te krijgen. Lees verder “Afghanistan en belgië”

Doorbraak

Philippe Clerick

Coronamaatregelen: de morele kwestie

Bedenkingen bij vrijheid, veiligheid, solidariteit, privileges en afgunst

Georges-Louis Bouchez, die altijd over vrijheid spreekt, heeft dat begrip toch niet helemaal begrepen. In een interview met De Standaard (11 april) zegt hij: ‘Vrijheid is er voor iedereen of voor niemand… Mag mijn grootmoeder naar een nachtclub en ik niet omdat zij wel een prik gekregen heeft, en ik niet?’ Dat is een verkeerde interpretatie van een juiste stelling, namelijk dat vrijheid ondeelbaar is.

Eerst en vooral: als je het over vrijheid wil hebben, moet je niet bij de liberalen zijn. Ze hebben geen enkel benul van wat vrijheid is.

Op de vraag “wat is vrijheid” zullen veel mensen het liberale antwoord geven: “kunnen doen wat je wil”. Welnu, als dat vrijheid is, dan is er zeer weinig vrijheid. Overloop als werkende mens eens je dag… Zelfs zonder corona gedoe heb je weinig vrijheid. Vrijheid wordt dan verplaatst naar “vrije tijd” of vakantie. Maar in de vakantie besef je pas echt hoe fel je vrijheid beknot is door de factor geld.

Gewoonlijk wordt dan dat “kunnen doen wat je wil”, aangevuld met “mijn vrijheid eindigt waar die van een ander begint”. Dat klinkt goed, maar slaat nergens op. Want wie bepaalt waar de vrijheid van de andere begint ? Jij zelf, of die andere ?

Je vrijheid kan natuurlijk ook begrensd worden door de overheid.

We komen dan op het terrein van de politieke vrijheid met de tegenstelling democratie – dictatuur. Maar ook in een democratie is je vrijheid beperkt, want hoe dikwijls krijg je na verkiezingen het bestuur dat je gewenst hebt en zelfs als de partij van je keuze met een absolute meerderheid regeert, zal ze beslissingen nemen waar je het niet mee eens bent. Lees verder “Vrijheid is een recht”