Categorie: belgische politiek

Geplaatst op

Terechte kritiek op de Vlaamse regering leidt naar een fundamenteel probleem

De Wereld Morgen

Thomas Decreus

Zwijgen, de expert spreekt!

Waarom relancecomités vanuit democratisch oogpunt problematisch zijn

Ik heb vroeger al artikels van Decreus besproken. Decreus was toen echt niet mijn beste vriend. Het zal je dus misschien verbazen dat ik het nu hier en daar wel met hem eens kan zijn.

Ik denk dat hij gelijk heeft als hij zegt dat de samenstelling van het economisch relancecomité eenzijdig neoliberaal is. Bijvoorbeeld: dat de vakbonden ontbreken is een regelrechte fout.

Maar dat is het standpunt van Decreus en van mij, en dat standpunt heeft op dit ogenblik geen democratische meerderheid in Vlaanderen. De Vlaamse regering is nu eenmaal samengesteld uit n-va, vld en een cd&v, waarin de rechtervleugel de plak zwaait. Als er een regering zou zijn met de sp-a en de pvda, zou dat comité er natuurlijk anders uitzien – meer naar mijn voorkeur – maar die regering is er niet. Volgens ons democratisch systeem is de huidige rechtse Vlaamse regering perfect legaal. Daar moeten we dus niet over zeveren. Je kan natuurlijk kritiek gaan geven op ons huidig democratisch systeem, maar dan verzeilen we in ideologische discussies die de band met de huidige werkelijkheid kwijt zijn. Nu heb ik niets tegen dat ideologisch denken – ik doe (bijna) niets anders – maar hier geeft het even geen pas. Lees verder “Terechte kritiek op de Vlaamse regering leidt naar een fundamenteel probleem”

Geplaatst op

Met de rug naar Wilmès

Doorbraak

Johan Sanctorum

Met de rug naar Wilmès

Een ‘sympathieke’ witte actie is niet altijd wat het schijnt De rij van zorgpersoneel dat premier Sophie Wilmès (MR) ostentatief de rug toekeerde bij haar bezoek aan het Brusselse Sint-Pieters Ziekenhuis. Het is een beeld dat de wereld is rondgegaan, als een roep om aandacht en respect van de witte sector in coronatijden. Applaus op alle banken, tot in Indië en Guatemala, twee landen die nu zelf niet direct uitblinken inzake medische infrastructuur. Protest tegen het beleid, de onderfinanciering, te lage lonen, zo werd de actie geduid

En waarom hebben we daar niets van gehoord in de Vlaamse reguliere pers ? Of is deze verduidelijking door Sanctorum misschien niet relevant ?

Ik ga hier nu voor een keer niet de anti-belgicistische toer op. Al is dit het zoveelste bewijs dat de twee landsgedeelten ver van mekaar weg zijn gegroeid, en dat herfederaliseringen dus totaal geen zin hebben, toch is hier iets diepers aan de hand: het failliet van het PS socialisme.

Ik ben te weinig archivaris en te lui om veel op te zoeken. Maar ik weet wel nog dat we de laatste jaren het ene na het andere corruptieschandaal hebben gekend dat zich afspeelde in door de PS gecontroleerde organisaties. In het Luikse is zojuist nog ex-PS-minister José Happart – ja die van de heibel in de Voer – veroordeeld voor corruptie.

Nu komt corruptie natuurlijk overal voor. Maar de frequentie bij de PS is toch opvallend. Het gaat hier niet om de tegenstelling Vlaanderen – Wallonië, maar om de tegenstelling PS – de andere partijen.

Ja, ik herinner me nog Carolorégienne, Publifin, Samusocial. En ook dat Di Rupo, partijvoorzitter, uitblonk in laksheid. Het is gewoon onmogelijk dat Di Rupo niet op de hoogte zou geweest zijn van deze wantoestanden. In 2008 bevestigde Het Rekenhof dat Uyttendaele, echtgenoot van Laurette Onckelinx vooral opdrachten binnenrijfde van socialistische overheidsdiensten en kabinetten. Het grootste bedrag, 245.000 euro, mocht hij in de periode 2003 – 2007 factureren aan Justitie, het toenmalige departement van zijn echtgenote. Het totale bedrag dat vanuit de federale overheid naar Uyttendaele, Gérard & Associés ging, bedroeg volgens de optelsom van Francis Van den Eynde 862.000 euro. Laurette is een van de machtigste vrouwen in de PS en in Brussel.

En wat deed di Rupo ? Niéts. Lees verder “Met de rug naar Wilmès”

Geplaatst op

Wat speelt er écht in de belgische politiek ?

Doorbraak

Jean-Pierre Rondas

Staatsvrouwtje Sophie Wilmès

of, hoe een IJslandse boerendochter meer van politiek snapt dan een saboteuse van de faciliteitenwetgeving

Net zomin als u had ik ooit eerder van Sophie Wilmès gehoord. Plots was ze daar, en ik wist van niets. Mij hadden ze niets gezegd. En toch kende ik haar van ergens, dat was zeker. Maar vanwaar

Kon ik maar zo goed schrijven als Jean-Pierre Rondas. En had ik maar met met meer aandacht de sprookjes van Grimm gelezen.

Neen, ik ga het hier niet hebben over de koninklijke belgische hark. Want die zou zelfs niet bekwaam zijn om mee te spelen in dit verhaal. Om zo ’n raadsel te verzinnen, moet je tot enig denkwerk in staat zijn. Bekwame raadgevers zijn niet voldoende. Die verzinnen geen raadseltjes. En zeker niet als ze weten dat de koning niet slim genoeg is om ze op te lossen.

Uiteraard is Wilmès een grandioze mislukking. Ze is licentiate communicatiewetenschappen, en toch stapelt ze de ene communicatiefout op de andere. Ze geven haar volmachten, precies omdat er een krachtig en snel optreden nodig is; maar alles wat ze doet en zegt is het tegenovergestelde van krachtig en snel.

En ja, Rondas noemt hem niet bij naam, maar ik ben er van overtuigd dat hij met “door een politiek onbetrouwbaar verkoper van tweedehandsregeringen” Patrick Dewael bedoelt. Deze opportunist en hypocriet was met deze regering niet aan zijn proefstuk toe. Als je hem zijn liberale democratische principes hoort verkondigen zou je denken dat hij een humanist is. Maar als puntje bij paaltje komt is een beetje liegen en bedriegen geen probleem. Het is niet voor niets dat de koninklijke hark juist hem de wei in stuurde toen normaal gehark niet volstond om zijn koninkrijk te redden. Op dat ogenblik had hij iemand nodig die bereid en bekwaam is om een koeiestront als een omelet voor te stellen. En dat werd dus Wilmès II.  Lees verder “Wat speelt er écht in de belgische politiek ?”

Geplaatst op

Het mondmasker van Magnette valt af

Doorbraak

Johan Sanctorum

Verkeek rechts zich op corona?

Stoere mannen zonder daadkracht

Met de lockdown — die zo niet mag genoemd worden — over het ganse Belgische grondgebied begint een nieuwe fase in de strijd tegen corona en Covid-19. Afgezien van hier en daar een opstootje om wat toiletpapier, en onnozele café-uitstappen naar Sluis, heerst bij het publiek de indruk dat de overheid tot hiertoe vooral de feiten achterna liep. Bedrijven en organisaties, maar ook gewone burgers, namen meer en sneller maatregelen dan de overheid zelf, zoals kledingzaken die spontaan sloten. Dat roept de vraag op naar goed bestuur, een heikel thema in dit land

De vernietigende beoordeling van onze leidende politieke klasse lijkt me, spijtig genoeg, correct. En de tegenstelling links-rechts is interessant, maar er ontbreekt iets. We krijgen van Sanctorum wel een ontluisterend beeld van de basisfilosofie van rechts, maar ik lees niets over links.

Ja, tegenover het individualistische “ieder voor zich” van rechts, kan je links bepalen als: “zorg voor mekaar”. Maar het is niet zo simpel.

In de kapitalistische economische wereld kan je twee tegengestelde opvattingen zien: de neoliberalisten die zo weinig mogelijk ingrijpen van de overheid willen, en de keynesianen die wél een grote en soms zelfs beslissende rol zien weggelegd voor de overheid. Tot de corona-virus zaten we duidelijk in een neoliberale fase die geleidelijk aan maar zeker meer en meer de overheid terug drong. Door corona halen de keynesianen weer de bovenhand en is iedereen het er over eens dat de overheid volop moet inzetten op de steun aan bedrijven, en mensen. 

Het spreekt vanzelf dat linksen, zoals de vakbonden en de socialisten sterk voorstander zijn van Keynes. En zo hoor je nu al sommige linksen victorie kraaien: we hebben het neokapitalisme gestopt. Alleen: niet zij hebben het gestopt, maar een virus uit een chinese vleermuis. En ze moeten zich geen illusie maken: na deze uitzonderingstoestand, zal het neokapitalisme zich nog altijd geleidelijk, maar onverbiddelijk voortzetten. De globalisering laat niets anders toe. Lees verder “Het mondmasker van Magnette valt af”

Geplaatst op

De Wael, dirigent van het orkest op de Titanic

VRT NWS

Wordt er sluw een Vivaldi-netwerk geweven?

Politicoloog Carl Devos: “Die nieuwe regering krijg je niet zomaar weg” Minderheidsregering-Wilmès krijgt voor enkele maanden steun (en volmachten) van oppositie om coronacrisis aan te pakke

In het Laatste Nieuw is de titel: 

Politicoloog Carl Devos haalt snoeihard uit naar politiek akkoord: “Vreselijk cynisch, politiek bedrog”

Vooreerst dit: Devos is alle behalve een aanhanger van de Vlaams nationalisten, en staat bekend om zijn socialistische sympathieën. Dat maar om te zeggen dat als hij zo cru is voor deze “regeling”, er toch wel iets aan de hand moet zijn.

Maar ja, dat krijg je als je iemand als Patrick De Wael de kaarten in handen geeft. Hij zegt het zelf over zijn misgeboorte: nood breekt wet. In dit geval de wet van de democratie. De Wael is een van smerigste opportunistische, cynische machiavellisten die in de huidige politieke meute rondstruinen, en dat wil dus wat zeggen. Hij is natuurlijk intelligent, maar ook niet vies van wat gelieg en bedrog om zijn doel te bereiken. In dit geval is dit doel de redding van het koninklijk profitariaat, en dienstverlening aan het belgische grootkapitaal. Vergeet niet dat hij een liberaal is en dus met dat grootkapitaal verbonden. Niet voor niets is bij zijn regeling dan ook de macht in handen gebleven bij de MR en de VLD. De cd&v hangt er zo maar wat machteloos bij te bungelen. En met de liberalen aan de macht, zullen de belangen van het belgische grootkapitaal in deze, ook financiële, coronacrisis zeker enthousiast behartigd worden. En als de belangen van het grootkapitaal behartigd worden, betaalt de gewone man. Lees verder “De Wael, dirigent van het orkest op de Titanic”

Geplaatst op

Kritiek op de pvda. Terecht en onterecht.

Dwarsliggers

PPP oftewel Plat Politiek Populisme

De oogst van één week. 

We beleefden zopas een heuse communistische betoging in Brussel. Zoiets was al heel lang geleden en dat niet alleen omdat communisten niet bepaald de gewoonte hadden te betogen. Als je zelf beslist, hoef je niet te manifesteren. De PVDA – de zogeheten Partij van de arbeid – is helemaal geen socialistische partij zoals haar Nederlandse naamgenoot: het is een zuiver communistische partij. Wie zich afvraagt wat dat betekent, raad ik aan het Communistisch Manifest na te lezen.

De dwarsligger van dienst lijkt kwaad, en dat maakt dat hij geregeld over de schreef van de objectiviteit en redelijkheid gaat. Daar moet ik niet te veel over klagen, want het overkomt ook mij.

Laat me eerst en vooral toe om mijn eigen standpunt te verduidelijken. Ik ben fan van de pvda omdat ze de enige partij is die als basis van haar ideologie antikapitalistisch is. Na lange denk-omzwervingen ben ik tot de vaste overtuiging gekomen dat het kapitalisme in de kern mensonwaardig is, en we absoluut moeten evolueren naar een alternatief dat de concurrentie in de massaproductie uitschakelt, de tegenstelling kapitaal-arbeid opheft, en de basisrechten van ieder mens zoals voeding, huisvesting, onderwijs… concreet realiseert. Kijk naar onze wereld, en je ziet dat dit zowat nergens werkelijkheid is. Bij ons is het een korte periode na de tweede wereldoorlog goed geweest, maar we zijn snel op weg om af te dalen naar het peil van de rest van de wereld.

Die realisatie van de mensenrechten is binnen het kapitalisme gewoon onmogelijk omdat het kapitalisme in essentie individualistisch is. Lees verder “Kritiek op de pvda. Terecht en onterecht.”

Geplaatst op

De liberale rotzooi in Congo

MO*

Gie Goris

Gedeelde geschiedenis en hernieuwde samenwerking in 2020

Dekoloniseren België en Congo 60 jaar na de onafhankelijkheid eindelijk hun relatie? Drie Belgische ministers brachten gedurende twee dagen een bezoek aan de president en de regering van de Democratische Republiek Congo. Dat leverde weinig concrete afspraken op, maar wel veel verklaringen over gedeelde geschiedenis en hernieuwde samenwerking.

De drie belgische ministers die deze trip naar Congo hebben ondernomen zijn: 

minister van binnenlandse zaken Pieter de Crem, minister van Ontwikkelingssamenwerking Alexander De Croo ( VLD ) en premier Sophie Wilmès ( MR ).

En kijk wat het Nieuwsblad  van 13/04/2008 bericht:

De Democratische Republiek Congo krijgt volgende week bezoek van maar liefst drie Belgische ministers. Zowel minister van Buitenlandse Zaken Karel De Gucht (Open VLD) als minister van Ontwikkelingssamenwerking Charles Michel (MR) en minister van Defensie Pieter De Crem (CD&V) trekken naar de ex-kolonie. Bedoeling is de belangrijke plaats die Afrika inneemt in het Belgische buitenlandbeleid in de verf te zetten. De ministers beloven om ‘met één stem te spreken’, verwijzend naar de vele verschillende meningen die leden van de regering  Verhofstadt II er vaak op na hielden. De Crem wil het hebben over militaire samenwerking tussen België en Congo.

Ik weet niet hoe het met jullie zit, maar ik heb een déjà vu gevoelen. Lees verder “De liberale rotzooi in Congo”

Geplaatst op

De daden van een extremistische atheïstische kliek

VRTNWS

Aantal abortussen daalt vooral bij tieners en twintigers, nog elk jaar bijna 500 vrouwen naar Nederland

De Evaluatiecommissie zwangerschapsonderbreking kon de afgelopen jaren geen cijfers publiceren. De raadgevende commissie, die in 1990 in het leven werd geroepen, vond niet genoeg kandidaten om alle mandaten in te vullen, en kon bijgevolg geen verslagen afleveren. Sinds eind 2018 zijn de mandaten weer ingevuld. De Commissie deed het nodige inhaalwerk en heeft de cijfers van 2014 tot 2017 nu klaar. Daaruit blijkt dat het aantal zwangerschapsafbrekingen de afgelopen jaren vrij fors gedaald is

Op de radio hoorde ik een zekere Katja Gabriëls en Valérie Van Peel. Die Katja heeft mede een wetsvoorstel ingediend voor de versoepeling van de abortuswet waarvan sprake op het einde van dit artikel van VRTNWS.

Toch eerst nog dit: als ik het hier over atheïsten heb, heb ik het niet over àlle atheïsten, maar wel over een extremistische atheïstische kliek die daarbij ook ongeremd agressief is tegenover alles wat naar religie riekt.  Lees verder “De daden van een extremistische atheïstische kliek”

Geplaatst op

Verbreekt Peter Mertens het cordon sanitaire ?

Doorbraak

Luckas Vander Taelen

Het doorbroken cordon

Peter Mertens debatteert met Tom Van Grieken

De Franstalige linkerzijde stond op haar kop toen Peter Mertens (PVDA) samen op de foto was gaan staan met Tom Van Grieken (Vlaams Belang), als illustratie bij een interview met beide voorzitters in De Zondag. In Wallonië en Brussel houden de media en de politieke partijen zich aan een strikt cordon rond extreemrechts. Iets in de stijl van: met die mensen spreken we niet. Daar is natuurlijk niet veel moed voor nodig in Franstalig België

Je moet het niet altijd eens zijn met Luckas Vander Taelen, maar hij is wel intellectueel eerlijk. In dit geval denk ik dat zijn visie juist is. En dus geef ik ook de pvda gelijk.

Eerst en vooral is het ergerlijk dat, zoals Vander Taelen terecht stelt “links” Wallonië nog altijd neerkijkt op het “rechtse” Vlaanderen. Ik begin me meer en meer af te vragen waar die woorden rechts en links hier eigenlijk voor staan.

Is Vlaanderen rechts ? Lees verder “Verbreekt Peter Mertens het cordon sanitaire ?”

Geplaatst op

De oplossing voor de regeringsvorming die er geen is

Knack

Tom Garcia

Vlinks streeft naar een sociaal, rechtvaardig en inclusief Vlaanderen met maximale autonomie.

‘Er is nog een mogelijke piste voor de informateurs: die van de regionale dialoog’

‘De oplossing voor de federale impasse ligt in verdere regionalisering. Die evolutie is duidelijk onomkeerbaar en het is net door krampachtig vast te houden aan de bestaande versleten formules, dat er geen ruimte komt voor vernieuwing en vooruitgang’, schrijft Tom Garcia van Vlinks.

Ik hou wel van die Tom Garcia. Eigenlijk is Vlinks ( Vlaams links ) de beweging die op het gebied van Vlaanderen en de belgische staatsproblemen het best aansluit met mijn eigen visie. Vlinks staat immers los van het romantisch flamingantisme, maar ook van een rechts volksnationalisme. Het wil Vlaamse onafhankelijkheid, maar streeft tegelijkertijd naar een progressief, links en sociaal Vlaanderen. Natuurlijk gaat Vlinks in mijn ogen niet ver genoeg in zijn linksheid omdat het niet bezig is met het kapitalisme als zodanig, maar als ik daarop mijn vrienden afreken, heb ik er niet veel meer. Lees verder “De oplossing voor de regeringsvorming die er geen is”