Als ik denk dat iets waar is, is dat geloof.
Als ik wéét dat iets waar is, is dat weten.
Maar weet ik iets of denk ik dat ik iets weet ? Hoe kan ik eigenlijk weten dat wat ik denk wààr is ? Is eigenlijk niet alles een bedenksel ? Lees verder “Geloof is een bedenksel”
Vakantie !
En ik durf niet meer buiten komen. Als ik de deur uitstap schreeuwt het stadsbestuur me toe dat ik veroordeeld ben om vrolijk te zijn. Geen seconde laat het me gerust. Bij elke stap hoor ik wel een of andere straatmuzikant of word ik belaagd door een terras dat altijd zegt: hier moet je zijn.
Ondertussen heb ik medelijden met de mensen die dat terras bevolken. Terrassen zijn als attracties op de kermis: het is interessanter om er naar te kijken dan om er op/in/ te zitten. Lees verder “Vakantie !”
Mijn antwoord is volmondig ja !
Voor jullie nu van jullie steigerend paard vallen en roepen dat ik mezelf tegenspreek (zie mijn blog van vorige zondag), moet ik jullie heel beleefd vragen om al jullie intellectuele vermogens aan te spreken en even tot contextueel lezen te komen. Als gelovige geloof ik dat wonderen bestaan. Het zal dus wel lukken.
Het hangt er van af over welk godsbeeld je het hebt.
Wij denken nogal gemakkelijk dat we monotheïsten zijn, maar als ik rondom mij kijk, zie ik eigenlijk een veelgodendom. Lees verder “Heeft de wereld God nodig ?”
Ignis
Het evangelie vraagt van ons geen onmogelijke dingen
Rechtuit gezegd: dat in relatie treden met Christus zegt me niets. Je kan die woorden misschien wel een juiste draai geven, maar ik ben geen Jezuïet en begin er dus niet aan. De meeste mensen die deze woorden horen, denken bij die relatie aan iets wat ze kennen onder mensen: een relatie tussen personen.
Ik denk dan aan de brave lerares godsdienst in het lager onderwijs die de kinderen wijs maakt dat ze vriendje van Jezus moeten zijn. Lees verder “Het geloof geeft kracht en troost”
Wie is God ? Alvast ik niet.
Dit antwoord lijkt evident. Maar hoe komt het dan dat ik overal mensen tegenkom die zich gedragen alsof ze god zijn ? Alsof alles rond hen draait ? Die bereid zijn om alles en iedereen op te offeren voor hun eigen belang ?
Tegenwoordig is er een cultus van “iedereen mag zichzelf zijn ?” Goed begrepen is dat natuurlijk juist. Maar moet dat toch ook niet aangevuld worden met het besef dat ik toch ook nog wat werk heb aan mezelf, niet om mezelf te worden, maar om een goed mens te worden ? Lees verder “God is: “zo wil ik ook zijn””
Ignis
Over dat oosters-orthodoxe christendom wil ik toch eerst even kwijt dat het naast zijn liturgische rijkdom en de ecologische spiritualiteit ook wel iets mist: het is te weinig gericht op dat andere element in het christendom: het sociale. Om het kort samen te vatten: zaken zoals de sociale leer van de katholieke kerk, Rerum Novarum, liggen totaal buiten het denkkader van dit christendom. Lees verder “Respect voor de schepping”
Doorbraak
Jan Flamend en het geluk van de genereuze
Zoektocht naar antidotum tegen hyperindividualisme van vandaag
Allemaal ego’s. Het gevecht om aandacht is Jan Flamends summa.
Er is niets mis met grote ego’s. Als ze zich maar in dienst stellen; als ze zich maar inzetten voor gemeenschapsvorming; als ze maar bekommerd zijn voor anderen.
Natuurlijk moet je daarbij de vraag stellen wat een ego eigenlijk groot maakt ?
En inderdaad, als je dan naar de ego’s van nogal wat mensen van nu kijkt, dan zie je weinig echte grootsheid, maar veel opgeblazen niks. Lees verder “Ego’s en christenen”
Ignis
Vluchtelingen en hun dankbaarheid
Een mooie meditatie van André Cnockaert.
Ik denk dat het belangrijk is om het fundamentele aanvoelen er van in ons levend te houden. Daar kom ik op terug.
Maar zoals in elk goed verhaal gebeurt er een proces van identificatie: normaal is het het hoofdpersonage waarmee je je identificeert en je beleeft het verhaal dus met de ogen en het hart van dat personage. Als die identificatie niet gebeurt krijg je een saai verhaal, boek of film. Lees verder “Christen en migratie”
Mijn gebuur is een verstandig man en dus heeft hij het geloof afgezworen. Maar als we over de haag onze klachten over onze vrouwen en De Croo uitwisselen, begint hij altijd opnieuw over de leugens van de kerk. Hij noemt die leugens dogma’s: waarheden waarover volgens het Vaticaan niet mag nagedacht worden.
Natuurlijk heeft hij gelijk als hij die dogma’s afwijst. Maar hij werpt het kind met het badwater weg. Ik wil hier nu niet voor andere godsdiensten spreken, maar het christendom heeft niets vandoen met waarheid: het is een (blijde) boodschap – een evangelie – en die geloof je of geloof je niet. Lees verder “De Waarheid en niets dan de Waarheid”
Ignis
Renate Cauwels: “Ik voelde Gods liefde wegdeemsteren”
Nogal wat mensen haken al af nog voor ze de woorden “God lokte haar een groot liefdesavontuur in” helemaal gelezen hebben. Ik kan dat begrijpen. Het is een taaltje dat past binnen een kliekje van gelijkgezinden, maar waar gewone mensen geen voeling mee hebben.
Het gaat om een vorm van mystiek: een geloofsbeleving waarin emoties een grote rol spelen. Voor mij mag dat. Een mens heeft recht op zijn emoties. Het mooie aan de mystiek van Renate (eigenlijk van alle “goede” mystiek) is dat de mystiek haar dichter bij haar medemensen brengt, en een bron is van goedheid, en, natuurlijk: dat hij haar gelukkig maakt.
Als ik nu lees wat ik zelf schrijf word ik wel wat jaloers op Renate. Maar er is niets aan te doen: die mystiek is aan mij niet besteed. Lees verder “Spiritualiteit”