Categorie: bezinning

Geplaatst op

Vakantie !

Vakantie ! 

En ik durf niet meer buiten komen. Als ik de deur uitstap schreeuwt het stadsbestuur me toe dat ik veroordeeld ben om vrolijk te zijn. Geen seconde laat het me gerust. Bij elke stap hoor ik wel een of andere straatmuzikant of word ik belaagd door een terras dat altijd zegt: hier moet je zijn.

Ondertussen heb ik medelijden met de mensen die dat terras bevolken. Terrassen zijn als attracties op de kermis: het is interessanter om er naar te kijken dan om er op/in/ te zitten. Lees verder “Vakantie !”

Geplaatst op

Heeft de wereld God nodig ?

Mijn antwoord is volmondig ja !

Voor jullie nu van jullie steigerend paard vallen en roepen dat ik mezelf tegenspreek (zie mijn blog van vorige zondag), moet ik jullie heel beleefd vragen om al jullie intellectuele vermogens aan te spreken en even tot contextueel lezen te komen. Als gelovige geloof ik dat wonderen bestaan. Het zal dus wel lukken.

Het hangt er van af over welk godsbeeld je het hebt.

Wij denken nogal gemakkelijk dat we monotheïsten zijn, maar als ik rondom mij kijk, zie ik eigenlijk een veelgodendom. Lees verder “Heeft de wereld God nodig ?”

Geplaatst op

Het geloof geeft kracht en troost

Ignis

Pieter-Paul Lembrechts SJ

Het evangelie vraagt van ons geen onmogelijke dingen

Door iets te doen voor een mens in nood treden wij in relatie met Christus zelf. Ondanks gewetensvragen (doe ik wel genoeg?) heeft Pieter-Paul Lembrechts SJ dat altijd een troostvolle gedachte gevonden.

Rechtuit gezegd: dat in relatie treden met Christus zegt me niets. Je kan die woorden misschien wel een juiste draai geven, maar ik ben geen Jezuïet en begin er dus niet aan. De meeste mensen die deze woorden horen, denken bij die relatie aan iets wat ze kennen onder mensen: een relatie tussen personen.

Ik denk dan aan de brave lerares godsdienst in het lager onderwijs die de kinderen wijs maakt dat ze vriendje van Jezus moeten zijn. Lees verder “Het geloof geeft kracht en troost”

Geplaatst op

God is: “zo wil ik ook zijn”

Wie is God ? Alvast ik niet.

Dit antwoord lijkt evident. Maar hoe komt het dan dat ik overal mensen tegenkom die zich gedragen alsof ze god zijn ? Alsof alles rond hen draait ? Die bereid zijn om alles en iedereen op te offeren voor hun eigen belang ?

Tegenwoordig is er een cultus van “iedereen mag zichzelf zijn ?” Goed begrepen is dat natuurlijk juist. Maar moet dat toch ook niet aangevuld worden met het besef dat ik toch ook nog wat werk heb aan mezelf, niet om mezelf te worden, maar om een goed mens te worden ? Lees verder “God is: “zo wil ik ook zijn””

Geplaatst op

Respect voor de schepping

Ignis

Lisette Van der Wel  

De wereld als levende icoon

Duurzaamheid en klimaatverandering vormen uiteindelijk vooral een moreel en spiritueel vraagstuk, betoogt Lisette van der Wel. Zij gaat te rade bij de ecologische wijsheid van het oosters-orthodoxe christendom.

Over dat oosters-orthodoxe christendom wil ik toch eerst even kwijt dat het naast zijn liturgische rijkdom en de ecologische spiritualiteit ook wel iets mist: het is te weinig gericht op dat andere element in het christendom: het sociale. Om het kort samen te vatten: zaken zoals de sociale leer van de katholieke kerk, Rerum Novarum, liggen totaal buiten het denkkader van dit christendom. Lees verder “Respect voor de schepping”

Geplaatst op

Ego’s en christenen

Doorbraak

Frank Hellemans

Jan Flamend en het geluk van de genereuze

Zoektocht naar antidotum tegen hyperindividualisme van vandaag

Allemaal ego’s. Het gevecht om aandacht is Jan Flamends summa.

Eigenlijk is het een soort van testament over de zin van het leven in een tijd van al te veel egoïsme en te weinig altruïsme. Je krijgt het gevoel dat Flamend, die tijdens workshops over verkooptechnieken de hele wereld heeft rondgereisd, nu eindelijk eens zijn kaarten op tafel wou leggen. Een boek met een hoge urgentie dus, zoals dat heet

Er is niets mis met grote ego’s. Als ze zich maar in dienst stellen; als ze zich maar inzetten voor gemeenschapsvorming; als ze maar bekommerd zijn voor anderen.

Natuurlijk moet je daarbij de vraag stellen wat een ego eigenlijk groot maakt ?

En inderdaad, als je dan naar de ego’s van nogal wat mensen van nu kijkt, dan zie je weinig echte grootsheid, maar veel opgeblazen niks. Lees verder “Ego’s en christenen”

Geplaatst op

Christen en migratie

Ignis

André Cnockaert sj 

Vluchtelingen en hun dankbaarheid

Veertig jaar trokken de Israëlieten door de woestijn. Hun geschiedenis kent onderdrukking en vervolging als pijnlijke rode draad. Maar ook klinkt een oproep tot dankbaarheid

Een mooie meditatie van André Cnockaert.

Ik denk dat het belangrijk is om het fundamentele aanvoelen er van in ons levend te houden. Daar kom ik op terug.

Maar zoals in elk goed verhaal gebeurt er een proces van identificatie:  normaal is het het hoofdpersonage waarmee je je identificeert en je beleeft het verhaal dus met de ogen en het hart van dat personage. Als die identificatie niet gebeurt krijg je een saai verhaal, boek of film. Lees verder “Christen en migratie”

Geplaatst op

De Waarheid en niets dan de Waarheid

Mijn gebuur is een verstandig man en dus heeft hij het geloof afgezworen. Maar als we over de haag onze klachten over onze vrouwen en De Croo uitwisselen, begint hij altijd opnieuw over de leugens van de kerk. Hij noemt die leugens dogma’s: waarheden waarover volgens het Vaticaan niet mag nagedacht worden.

Natuurlijk heeft hij gelijk als hij die dogma’s afwijst. Maar hij werpt het kind met het badwater weg. Ik wil hier nu niet voor andere godsdiensten spreken, maar het christendom heeft niets vandoen met waarheid: het is een (blijde) boodschap – een evangelie – en die geloof je of geloof je niet. Lees verder “De Waarheid en niets dan de Waarheid”

Geplaatst op

Spiritualiteit

Ignis

Rick Timmermans

Renate Cauwels: “Ik voelde Gods liefde wegdeemsteren”

Renate Cauwels was begin twintig toen God haar “een groot liefdesavontuur” binnenlokte, om een aantal jaar later volledig uit haar leven te verdwijnen. Hoe houdt ze die stilte vol

Nogal wat mensen haken al af nog voor ze de woorden “God lokte haar een groot liefdesavontuur in” helemaal gelezen hebben. Ik kan dat begrijpen. Het is een taaltje dat past binnen een kliekje van gelijkgezinden, maar waar gewone mensen geen voeling mee hebben.

Het gaat om een vorm van mystiek: een geloofsbeleving waarin emoties een grote rol spelen. Voor mij mag dat. Een mens heeft recht op zijn emoties. Het mooie aan de mystiek van Renate (eigenlijk van alle “goede” mystiek) is dat de mystiek haar dichter bij haar medemensen brengt, en een bron is van goedheid, en, natuurlijk: dat hij haar gelukkig maakt.

Als ik nu lees wat ik zelf schrijf word ik wel wat jaloers op Renate. Maar er is niets aan te doen: die mystiek is aan mij niet besteed. Lees verder “Spiritualiteit”

Geplaatst op

Poetin, een man om lief te hebben !

Toegegeven: ik heb getwijfeld of ik in mijn titel “man” of “mens” moest schrijven. “Man” kan sommigen doen denken aan seks, en dat is hier niet de bedoeling. Het is toch “man” geworden omdat ik anders niet kon beginnen met deze inleiding. En vooral: omdat ik enkel intelligente lezers heb.

Toegegeven: ik ben een smeerlap. Een christelijke smeerlap. Af en toe kom ik iemand tegen die niet vriendelijk is; zich vijandig opstelt. Dat gebeurt niet veel, want ik kom weinig mensen tegen; maar soms dus wel. Ik beantwoord die vijandigheid dan met grote vriendelijkheid. Ah ja, want ik ben christen en neem ook het moeilijkste gebod ernstig: heb je vijand lief ! Ik verdrink haat in liefde. Lees verder “Poetin, een man om lief te hebben !”