De sport belachelijk gemaakt

Het Nieuwsblad

Marathon in minder dan twee uur! Eliud Kipchoge duikt als eerste mens onder magische grens

Het is gebeurd: Eliud Kipchoge is de eerste mens die de marathon in minder dan twee uur heeft gelopen. De Keniaan schreef geschiedenis tijdens een gehypete (en louter prestigieuze) recordpoging met een fabelachtige tijd van 1:59:40

Dit is van een groteske belachelijkheid, een aanfluiting van de sport.

Ja, ik heb respect voor Kipchoge: hij heeft er alles aan gedaan om zijn talent te ontwikkelen. Maar ik heb geen respect voor zijn record, want ik heb hetzelfde respect voor iemand met weinig talent die er ook alles  aan doet, en de marathon loopt in vier uur.

Maar er is fundamentelere kritiek. Lees verder “De sport belachelijk gemaakt”

Schuld en boete

Knack

Rik Pinxten

Emeritus professor antropologie UGent.

‘We moeten beseffen wat we aangericht hebben, en dat ook in de opleidingen vermelden’

‘Het is fundamenteel belangrijk om te erkennen dat we vanuit de koloniale houding heel veel leed, vernedering en ook genocidaire gevolgen op het conto van ‘onze’ traditie hebben staan’, schrijft antropoloog Rik Pinxten (UGent) als reactie op een artikel van Walter Pauli dat onlangs in Knack verscheen: ‘Moeten wij ons schamen om onze “witte” geschiedenis?’.

Natuurlijk is Rik Pinxten geen dommerik. Behalve als hij het over het christendom heeft, want daar heeft hij niets van begrepen en zou hij dus beter over zwijgen. Maar, ja dat is moeilijk voor een strijdend atheïst.

Hij heeft gelijk als hij de groeiende onverdraagzaamheid van deze tijd aanklaagt, en in deze context speciaal de onverdraagzaamheid van politiek correct links, zeker als het over klimaat en migratie gaat. Lees verder “Schuld en boete”

De canon is geen geschiedenis

MO*

Geert Van Istendael

Vlaamse canon? En wat zou erin kunnen? Moeten? Mogen?

Vooraf dit: ik heb een hekel aan canons. Canons zijn machines die uitsluiting produceren. Zaligheid binnen, verdoemenis buiten. Maar goed, er zijn blijkbaar Vlamingen, en niet de geringste, die ab-so-luut een canon willen om de Vlaamse natie op te stoten in de vaart der volken. Welaan dan, hier enkele voorstellen.

Wat is dat toch met mij ? Van Istendael is een belgicist die wel eens vals durft spelen. Als het iemand anders zou zijn, zou ik hem een valse leugenaar noemen. Maar hem vergeef ik het. Vraag me niet waarom ? Ik weet het niet.

Vooraf dit: canons zijn géén machines die uitsluiting produceren. Het zijn gewoon lijstjes die aangeven wat er bij een bepaald thema zeker moet vermeld worden. Natuurlijk kan een Vlaamse canon uitsluitend werken, maar dat is niet noodzakelijk zo. Lees verder “De canon is geen geschiedenis”

De mensenrechten moeten worden aangevuld met de rechten van de gemeenschap

Doorbraak

Philip Roose

De gevaarlijke, progressieve radicalisering

Het progressieve ideaal van de zelfbeschikking en de maakbaarheid wordt op een steeds agressievere manier aan de burgers opgelegd. Traditie en biologische realiteit moeten daarbij wijken voor radicale liberale ideeën van zelfbeschikking die paradoxaal genoeg tot steeds minder vrijheid leiden. Zo wordt er nu zelfs voor gepleit om de bloemenmeisjes bij het wielrennen te verbieden

Een interessant en informatief artikel van een conservatief, waarmee ik het in grote lijnen eens ben. Het is een lang artikel, dus houd ik mijn bedenking kort.

Roose heeft het over de mensenrechten. Ik ben daar voorstander van. In mijn boek Eutopia (op deze site gratis te lezen en/of downloaden) stel ik dat de staat zo weinig mogelijk moet interfereren in het leven van de mensen, maar dat de handhaving en de concrete realisatie van het respect voor de mensenrechten wél tot de kerntaken van de overheid hoort. 

Maar tegelijkertijd pleit ik ook voor een universele verklaring van de rechten van de gemeenschap. Lees verder “De mensenrechten moeten worden aangevuld met de rechten van de gemeenschap”

Over manipulatie, intellectuele eerlijkheid en emotie

Doorbraak

Neutrale factcheck, of vermomd opiniestuk?

Rob Lemeire

Zijn factchecks wel zo neutraal als de naam doet uitschijnen? Factchecks zijn vaak vermomde opinies die niet de opgesomde feiten nakijken en corrigeren, maar wel er ‘betere’ feiten naast zetten. Factchecks worden misbruikt om debatten te beëindigen, eerder dan te informeren en debatten aan te zwengelen. Laten we twee recente voorbeelden nemen, van Factcheck Vlaanderen.

Een interessant artikel dat de vinger op de wonde legt. Je weet dat ik het voortdurende heb over intellectuele eerlijkheid. Welnu, dit gààt over intellectuele eerlijkheid. 

Als ik mij een mening vorm, dan vertrek ik van waarnemingen, (door mezelf of door anderen), van de meningen die anderen opbouwen op basis van die waarnemingen en waarbij ik al dan niet volledig of gedeeltelijk aansluit of niet aansluit. Kortom van argumenten. Dat brengt mij dus tot een mening waarvoor ik argumenten heb. Maar dan heeft een mens de neiging om zich op die mening vast te pinnen. Hij sluit zich af van nieuwe inzichten en argumenten en staat enkel nog open voor bevestiging van zijn mening. Op dat ogenblik begint intellectuele domheid. Dat is nog geen intellectuele oneerlijkheid, want die veronderstelt dat je met opzet feiten uitvindt, verdraait of weglaat, en argumenten bouwt waarvan je weet dat ze niet correct zijn. Lees verder “Over manipulatie, intellectuele eerlijkheid en emotie”

Maakt arbeid gelukkig ? (2)

Gisteren gaf ik Luc Nijs gelijk als hij pleit voor een nieuwe arbeidsethos. Dan heeft hij het over prestatie en verantwoordelijkheid voor zichzelf.

Mensen moeten niet enkel verantwoordelijk zijn voor zichzelf, maar ook voor mekaar. Eigenlijk is dat het fundament van onze sociale zekerheid. Maar als die verantwoordelijkheid een wettelijk geregeld automatisme is, waarbij veel mensen de (financiële) bijdrage die ze moeten leveren niet meer zien als verantwoordelijkheid voor de anderen, doch enkel als een last, een belasting die ze zoveel mogelijk moeten ontduiken, is dat geen solidariteit meer in de harten van de mensen. En dan kan je je de vraag stellen of het nog wel echte solidariteit is ? Lees verder “Maakt arbeid gelukkig ? (2)”

Maakt arbeid gelukkig ? (1)

Doorbraak

Luc Nijs

Wat is er met ons arbeidsethos gebeurd?

Een pleidooi voor een andere visie op werk

Sinds een paar dagen geniet ik van een beetje vakantie. En zoals ieder jaar gaat dat gepaard met allerlei capriolen van ochtend- en avond/nachtwerk om de familie te ontlasten en toch te garanderen dat zakelijk alles soepel blijft lopen. Niet noodzakelijk leuk, wel nuttig en nodig. Het hoort er bij. Sommigen zouden zeggen ‘je hebt er zelf voor gekozen’. Nu hoor je mij niet klagen, het is nog steeds een aanzienlijke verbetering vergeleken met de 100-120 uren/week die de rest van mijn jaar kenmerken. Dat zouden persoonlijke reflecties gebleven zijn mocht ik niet in een lang en interessant gesprek zijn terecht gekomen met een Duits koppel verderop in de straat die er een huisje huurden

Ik kan Luc Nijs wel pruimen. Het is tenminste geen vakidioot die enkel nadenkt over zijn vak. In een aantal zaken heeft hij gelijk. Die ga ik hier niet bespreken.

Allereerst dit: hij heeft het over zijn drill-sergeant achtige discipline. Ook uit de rest van het artikel blijkt dat hij iemand is van het wilskrachtige type. Waar een wil is, is een weg. Zijn wilskracht heeft hem ver gebracht. Ik ken de man niet persoonlijk, maar het lijkt me iemand die “het gemaakt heeft”. En die dat gedaan heeft met grote inzet en vastberadenheid. Maar dan komt een fenomeen dat wel meer opduikt: als ik dat kan, waarom kan ook iemand anders het niet ? Lees verder “Maakt arbeid gelukkig ? (1)”

Is de westerse mens superieur aan de Arabische ? (2)

Gisteren stelde ik dat de westerse cultuur superieur is aan de Arabische. Maar laat het duidelijk zijn: dat houdt niet in dat de westerse mens superieur is aan de Arabische mens. Want een mens is meer dan enkel zijn cultuur.

De vraag wordt duidelijker als ik vraag of de westerse mens een beter mens is dan de Arabische ?

Welnu, als een moslim zijn vrouw, weliswaar ongelijk maar goed behandelt, en zijn vrouw die ongelijke behandeling vanuit haar cultuur als normaal beschouwt, is die moslim een beter mens dan een westerling die zijn vrouw weliswaar als gelijke ziet, maar haar wel elke dag een pak rammel geeft. Een moslim die vanuit zijn geloof meerdere vrouwen heeft, is een beter mens dan een westerling die vanuit zijn ongeloof ook meerdere vrouwen heeft. Lees verder “Is de westerse mens superieur aan de Arabische ? (2)”

Is de westerse cultuur superieur aan de Arabische ? (1)

Morgen: is de westerse mens superieur aan de Arabische ?

Doorbraak

Sid Lukassen

Culturele capitulatie is blijvend probleem

Het andere probleem naast cultuurmarxisme

Het debat rond het salafisme is vandaag in hevigheid losgebarsten. Dit probleem is echter niet te begrijpen zonder een onderliggend fenomeen: het fenomeen van de culturele capitulatie. Een wijs gezegde luidt: als een land last heeft van salafisme, dan is het land verkouden – heeft het land last van cultuurmarxisme, dan heeft het aids. De islam is immers een krachtcultuur en als het Westen daar een eigen krachtcultuur tegenover zet, is het pleit snel beslist. Het is echter de cultuurmarxistische infectie die ertoe leidt dat het Westerse afweersysteem ten gronde gaat. Dat de wil ontbreekt om de eigen Europese waarden met kracht te verdedigen.

Vooraf: ik ben antikapitalist, maar geen marxist. Ik streef naar een samenleving zonder armoede, waarin iedereen gelijk wordt gewaardeerd voor zijn werk, gebouwd op solidariteit. Die samenleving is niet mogelijk binnen het kapitalisme. Maar ik geloof niet dat de staat die solidariteit kan of moet organiseren. Ik geloof niet in de klassenstrijd of revolutie als weg naar de solidaire samenleving. En ik ben er van overtuigd dat die samenleving een nieuwe mens vraagt, maar dat die nieuwe mens ook al nodig zal zijn om de weg te gaan, en niet pas mogelijk zal zijn binnen de nieuwe structuur. Ik ben dus geen marxist. Lees verder “Is de westerse cultuur superieur aan de Arabische ? (1)”

Waarom de socialisten rake klappen krijgen (2)

Als je mensen leert om de hand op te houden, word je verlaten als je die hand niet meer kunt vullen.

Het socialisme van de verzorgingsstaat heeft succes gehad zolang de economische toestand toeliet om de hand te vullen. Dat was het geval in de periode na de tweede wereldoorlog die een speciale economische periode was, gekenmerkt door een enorme groei, met een enorme nood aan productie en consumptie, nog versterkt door het Marshallplan, en een groot tekort aan arbeidskrachten dat de macht van de vakbonden vergrootte.  Maar die periode is voorbij.Want toen kwam het neoliberalisme. Het neoliberalisme is er niet gekomen omdat rechtse politici dat wilden. Het is een fase in het kapitalisme. Lees verder “Waarom de socialisten rake klappen krijgen (2)”