Categorie: politieke filosofie

De Wereld Morgen

Boekrecensie – Walter Lotens

Onder populisten – Pamflet over een onbegrepen probleem

Walter Lotens las het essay ‘Onder populisten – Pamflet over een onbegrepen probleem’ van Anton Jäger

In deze blog wil ik me beperken tot de bespreking van de bepaling van populisme die Jäger hanteert:

Het hedendaagse populisme, zowel ter linker- als ter rechterzijde, wordt gekenmerkt door:

• een afkeer van middenveld en klassieke partijstructuren;
• een politiek gebaseerd op identiteit in plaats van sociaal-economische belangenverdediging;
• een identificatie met ‘het volk’ dat tegenover ‘de elite’ wordt geplaatst;
• een voorkeur voor het politieke spel boven beleidsuitvoering;
• een sterke afhankelijkheid van een uitgesproken leider.

De eerste vraag die bij me opkwam was: ben ik populist volgens die bepaling ? Lees verder “Ben ik populist ?”

Sampol

John Crombez

De instellingen zijn te zeer verzwakt, de multinationals te zeer versterkt

Wat de diverse groep betogers gemeen heeft, is dat ze niet meer gelooft in een eerlijke behandeling door de instellingen. En ze hebben niet helemaal ongelijk

Eigenlijk is het onvoorstelbaar dat een slimme mens als John Crombez zo blijft steken in een vastgeroest denkschema.

Ik heb veel respect voor Crombez. In de tijd dat hij nog partijvoorzitter was, was hij, samen met Bart De Wever, de enige die in debatten altijd intellectueel eerlijk bleef. Nu moet ik toegeven dat ik het heb over de Bart De Wever van toen. Nu ben ik niet meer zo zeker. Ik heb het gevoelen dat hij zo fel onder druk staat dat hij soms die eerlijkheid vergeet.

Maar goed, waar gaat het over ?

Crombez blijft steken in de tegenstelling overheid – markt. Als linkse wil hij een overheid die sterk die markt regulariseert.

Om te beginnen veronderstelt dat natuurlijk een linkse overheid.

Als we daarbij naar belgië kijken, blijkt zo ’n linkse overheid niet evident. Juist in tijden van crisis – als je een linkse overheid zou verwachten – is altijd de VLD mee aan de macht geweest, ook al had die partij daar electoraal gezien geen enkel recht op. Lees verder “De tegenstelling tussen instellingen en multinationals is een valse tegenstelling”

Business AM

Wouter Verschelden

Kristof Calvo lanceert frontale aanval op Belgische partijsysteem

Verfrissende lectuur: Kamerlid Kristof Calvo (Groen) lijkt zich helemaal los te maken van de Belgische particratie, in een opiniestuk in De Morgen. Daarbij baseert hij zich op artikel 42 van de Grondwet: “De leden van beide Kamers vertegenwoordigen de Natie en niet enkel degenen die hen hebben verkozen”. Dat wordt volgens Calvo geschonden: “In praktijk zijn onze volksvertegenwoordigers vooral partijvertegenwoordigers, opgesloten in het hokje van een taalgroep, onder curatele van de voorzitters en hun obees partijapparaat.

Neen, ik hou nog altijd niet van Calvo. Maar als hij gelijk heeft, heeft hij gelijk: de politieke partijen verkrachten de democratie.

Maar natuurlijk is Calvo een liberaal en er is geen enkele cel in zijn hersenen die kritiek heeft op het kapitalisme. Hij ziet dus niet het verband tussen onze democratie waarin politieke partijen een essentiële rol spelen en het kapitalistische systeem.

Zijn kritiek gaat over de manier waarop de politieke partijen tegenwoordig functioneren, niet over de politieke partijen op zich. Of nog: in een echte democratie hebben politieke partijen geen plaats. Ze zijn er verboden.

Dat is wat ik aangeef in mijn boek Eutopia als het gaat over een eutopische democratie.

Voor de niet zo slimmen onder jullie: eutopie is niet hetzelfde als utopie. Een utopie is per definitie onbereikbaar. Eutopie betekent gewoon: een plaats waar het goed is om te leven. Voor mij kan dat enkel een plaats zijn waar het goed is om leven voor iedereen. Waarom zou dat een utopie moeten zijn ? Het kapitalisme is geen eutopie want het brengt wel een goede plaats voor sommigen, maar niet voor de overgrote meerderheid van de mensen. Lees verder “Weg met de politieke partijen !”

Business AM

Niels Saelens

Inflatie treft niet iedereen even hard: armste gezinnen moeten meer aan koopkracht inboeten

De hoge inflatie treft iedereen in zijn portefeuille, maar een onderzoek van de Nationale Bank van België (NBB) toont aan dat de armste gezinnen meer aan koopkracht moeten inboeten dan de rijkere gezinnen. Hoe komt dat

Wikipedia: Het mattheuseffect is de sociologische vakterm voor het rijker worden van de rijken en het armer worden van de armen. Hij is gebaseerd op een vers in de parabel van de talenten in het evangelie volgens Matteüs, 25:29. 

Wat Niels Saelens hier beschrijft in verband met inflatie en indexering is dus het matteuseffect.

Hoe graag ik het ook zou willen, ik kan de schuld voor dat effect niet in de schoenen van het kapitalisme schuiven. Of toch niet het kapitalisme zoals wij dat nu gewoonlijk bekijken en dat je kan laten beginnen bij de industriële revolutie met de doorgedreven mechanisering en de massaproductie.

Blijkbaar kende die Mattheus al in de tijd van Jezus dat effect. Misschien is het gewoon des mensen.

Nu speelt dat effect natuurlijk ook sterk in het kapitalisme dat je zou kunnen beschouwen als een gesystematiseerd matteuseffect. Of wat is het matteuseffect binnen de indexering anders ? Lees verder “Het mattheuseffect”

Het Observatorium

Vlaams Belang tegen werkende mensen en tegen vrijheid

Een advies van de Raad van State (70.264/VR van 3 december 2021) maakt zo ongeveer brandhout van het voorstel van Vlaams Belang om de vakbonden juridisch aan te pakken.

Op het einde vraagt de auteur van dit artikel om het zo veel mogelijk te delen. Ik zal dat niet doen omdat het een dom artikel is.

Links is natuurlijk enorm gefrustreerd doordat het succes van het vlaams blok te danken is aan de massale overloop van “werkvolk” van socialisten (Vooruit) naar het vlaams blok. Links wil dat werkvolk terugwinnen. Hierbij stoot het op dezelfde limieten als die waardoor dat werkvolk naar het blok is over gewandeld: voor links gaat het leven over materiële welstand. Voor de mensen gaat het om meer, veel meer. Het gaat ook over identiteit, menselijk samenleven, nabijheid… Laat me dit samenvatten onder de noemer cultuur (als levenswijze).

Natuurlijk: als mensen honger lijden en moeten vechten om lichamelijk te overleven, zal de focus op dat materiële liggen. Maar ondertussen heeft zowat iedereen in onze contreien een soort zekerheid van dat overleven. Ze noemen dat sociale zekerheid. Mensen kunnen nog wel in armoede terecht komen, maar zelfs in armoede sterven mensen niet van honger. Als je onze armoede vergelijkt met die in Afrika is elke arme bij ons stinkend rijk. Lees verder “De domheid van antifascistisch links”

Knack

Dirk Holemans Marie-Monique Franssen Philsan Osman

‘Hoe kunnen we vaccinatie-apartheid vervangen door een zorgeconomie?’

‘Het valt politici blijkbaar makkelijker om publieke grondrechten van burgers te schenden dan nog maar deels beperkingen op te leggen aan eigendomsrechten op vaccins’, schrijven Marie-Monique Franssen, Philsan Osman en Dirk Holemans

Ja, Bill Gates. Liberalen voeren hem graag op als de grote filantroop die zijn fortuin besteedt aan het verbeteren van de wereld. Daarmee wekken die liberalen dan de indruk dat er toch niets mis is met kapitalisten. Tegelijkertijd is het ook een argument dat een rijkentaks niet nodig is, vermits de rijken uit eigen beweging hun bijdrage leveren.

Ondertussen weten we dat Gates op elke dollar die hij cadeau doet aan de noodlijdenden van de wereld, nieuwe dollars verdient.

Die liberalen weten dat ook. En dus is heel hun verhaal een leugen, in dienst van de verrijking van de rijken.

Ik vind het mooi dat de Oikosmensen die dit artikel in Knack gepleegd hebben, hoop putten uit het patentvrije vaccin in Texas. Maar het is natuurlijk ijdele hoop, want ze halen zelf aan dat er een grondige wijziging van de uitgangspunten van de huidige economie nodig is. Daar brengt het verhaal van Texas niets aan bij.

Voor die andere economie moet volgens Holemans en co de democratie weer greep krijgen op de economie. Dat klinkt mooi.  Lees verder “Op weg naar een zorgeconomie ?”