Categorie: samenleving

Geplaatst op

Decriminalisering en legalisering van cannabis

De Wereld Morgen

Febe Visart

Campagne “Unhappy Birthday” pleit voor alternatief drugsbeleid

100 jaar geleden werd de allereerste Belgische drugswet goedgekeurd. Met hun campagne “Unhappy Birthday” willen de organisaties Smart on Drugs en #Stop1921 burgers en politici overtuigen van een herziening van de wet. Ze willen een parlementaire werkgroep oprichten, die decriminalisering van drugs en legalisering van cannabis moet onderzoeken

De conservatief in mij heeft er zich lang tegen verzet. Maar ik geef me gewonnen: de argumenten van de mensen die pleiten voor decriminalisering van drugs en legalisering van cannabis overtuigen me.

Toch nog even verduidelijken: decriminaliseren valt niet samen met legaliseren. Decriminaliseren betekent dat iets niet meer strafbaar is. Legaliseren betekent dat er wetgeving is rond dit thema. Het gebruik van cannabis zou dan op zich niet meer strafbaar zijn (decriminalisering). Maar autorijden onder invloed van cannabis dan wel weer (legalisering). Decriminalisering is een voorwaarde voor legalisering. Maar decriminalisering zonder legalisering zou een grote vergissing zijn.

Het is van ongewoon groot belang dat we het niet enkel hebben over het gebruik, maar ook over de productie en verhandeling. 

In dit artikel is sprake van het legaliseren van het gebruik van cannabis. Maar moet er ook niet gedacht worden aan het legaliseren van productie en handel ? Lees verder “Decriminalisering en legalisering van cannabis”

Geplaatst op

Waarom Oxfam me triest en de Pvda me blij maakt

MO*

Sofie Beunen

Oxfam-Wereldwinkels, deel van Oxfam België, blaast 50 kaarsjes uit

‘Het vuur is na vijftig jaar verre van gedoofd’

‘Al vijftig jaar strijden de vrijwilligers van Oxfam-Wereldwinkels voor eerlijke handel, tegen ongelijkheid en voor economische rechtvaardigheid’, schrijft Sofie Beunen in haar opiniestuk ter gelegenheid van de vijftigste verjaardag van de organisatie. Een strijd die anno 2021 nog steeds niet gestreden is

Waarom word ik toch zo triestig als ik dit lees ? Ik ben er van overtuigd dat Sofie Beunen het goed meent en oprecht blij is omdat het vuur na vijftig jaar nog niet gedoofd is. Ik zou ook nog mee blij kunnen zijn met haar, want ik moet toegeven dat de hele actie zeker bepaalde mensen heeft geholpen. En ja, als je één mens niet belangrijk vindt, kan je dan véél mensen belangrijk vinden ? Of alle mensen ?

Maar toch: je hebt het probleem op het niveau van de individuele mens of de kleine gemeenschap. Maar je hebt ook het probleem op het niveau van de brede samenleving, zeg maar van de mensheid.

Ik wil dus het niveau van de individuele mens niet veronachtzamen. Ik koop ook in de Wereldwinkel. Maar ik weiger om enkel daarvoor oog te hebben, want bij iedere individuele mens die ik “help”, staan er twee op die ik niet help. Ik dweil met de kraan open. Als ik hard dweil kan ik de vloer ergens even proper krijgen, maar even later loopt de boel weer onder water. Lees verder “Waarom Oxfam me triest en de Pvda me blij maakt”

Geplaatst op

Over de vrouw die de man maakt

MO*

Ching Lin Pang

Androgyne mannen passen niet in de nationale beeldvorming van China

China bindt de strijd aan met “verse vleesjes” K-pop en Japanse boybands zijn ook in China een groot succes, tot ergernis van de overheid. “Verse vleesjes” verstoren immers de nationale beeldvorming van een vitaal en krachtig China als opkomende supermacht, schrijft Ching Lin Pang. Maar de hamvraag is: zal het beleid voor vermannelijking succes boeken

Dat gendergedoe is een thema dat me nooit echt geïnteresseerd heeft. Eigenlijk is het de eenvoud zelve, en het heeft totaal geen zin om in gesprek te gaan met iemand die dit niet inziet. 

Een man is een man, een vrouw is een vrouw. In de werkelijkheid bestaat er bij individuele mensen een oneindige gradatie tussen de twee polen. En iedereen heeft recht op zijn eigenheid. Zie de individuele mens dan ook nog als een wezen in evolutie, en ik denk dat je klaar bent met het thema.

Maar het is natuurlijk wel een interessant idee dat de man eigenlijk gemaakt wordt door de vrouw, zoals in dit artikel van Lin Pang op het einde wordt aangegeven. Eigenlijk is ook dit een evidentie. Ongelooflijk dat ik daar zelf nog niet aan gedacht heb.

Het begrip mannelijkheid betekent niets zonder vrouwelijkheid, net zoals er geen dag zou bestaan als er geen nacht zou zijn. Lees verder “Over de vrouw die de man maakt”

Geplaatst op

De enige echte ontwikkelingshulp

MO*

Tom De Herdt

Moeten we ontwikkelingssamenwerking afschaffen? Tom De Herdt vindt van niet

We zijn allemaal landen in “verkeerde ontwikkeling”

Over ontwikkelingssamenwerking valt veel op- en aan te merken. Donoren dreigen ook voortdurend hun manier van leven mee te smokkelen als een model van leven. Maar door één van de instrumenten van internationale solidariteit af te schaffen lossen we het probleem niet op. Tom De Herdt plaatst de eis van 0,7 procent aan ontwikkelingssamenwerking in het originele kader van de resolutie van 1970, die uiteraard verouderd is, maar ook superactueel blijft

Waar is de tijd dat we het gewoon hadden over arme landen of zelfs over achtergebleven landen ? (Let op het woord achtergebleven. Het zal terugkomen.) Maar ook toen al slopen er politiek correcten door de gangen en mochten we het niet meer hebben over arme landen, maar moest het gaan om ontwikkelingslanden en ontwikkelingshulp. Maar ja, ook dat “hulp” was natuurlijk denigrerend. En zo werd het dan ontwikkelingssamenwerking, net alsof iemand die hulp nodig heeft, plots geen hulp meer nodig heeft als je die samenwerking noemt. Ondertussen moet het toch wel duidelijk zijn dat die landen er op eigen houtje niet geraken. Dus hebben ze hulp nodig.

Het gaat over armoede.

Ik ga hier niet filosoferen over wat armoede eigenlijk is. Maar op dit ogenblik is iedereen het er over eens dat armoede relatief is: iemand kan alles hebben wat nodig is om te overleven en toch arm zijn als hij veel minder heeft dan andere mensen in zijn buurt. Een arme bij ons, zou qua levensomstandigheden een rijke zijn in Congo. Daarom kiezen migranten er voor om hier in armoede te leven in plaats van terug te keren naar huis. Lees verder “De enige echte ontwikkelingshulp”

Geplaatst op

Dierenrechten

Streven

Trees Dewever*

Waarom ik mijn vrienden niet opeet

Rondneuzend in mijn boekhandel werd ik getroffen door de titel Waarom ik mijn vrienden niet opeet. Het bleek een pleidooi te zijn voor mens, dier en aarde van de Franse wetenschapper en Tibetaanse monnik Matthieu Ricard. Omdat er elk jaar 60 miljard landdieren en 1000 miljard zeedieren voor menselijke consumptie worden gedood, is zijn boek een roep om meer menselijkheid en mededogen voor de dieren waarmee we onze planeet delen

Trees Dewever is leraar zijnsoriëntatie en meditatietrainer.

Rechtuit gezegd als ik dat lees heb ik het al gehad met deze Trees. Dat hele gedoe is puur narcisme. Nu is iedereen wel in zekere mate narcist en hoort narcisme bij het mens zijn. Maar het gaat over de mate. Als je je narcisme begint te cultiveren is er iets mis. En als je dan stelt dat je narcisme vermindert door het te cultiveren is het belachelijk.

Ik heb respect voor vegetariërs. Zelf heb ik iedere week wel enkele vleesvrije dagen. Ja, we eten te veel vlees en als mensen me zeggen dat ze geen vlees willen eten van wezens die pijn voelen, dan spreekt dat me aan.

Ethische normen en waarden zijn geen vastgelegde gegevens. Ze evolueren. Die evolutie gaat met vooruitgaan en terugkeren en opnieuw vooruitgaan. Ze gaat niet overal in de wereld even snel. Maar ik denk wel dat er globaal gezien vooruitgang is, al gaat het te traag. 

Ons aanvoelen voor wat goed en kwaad is verfijnt. Er zijn ooit volkeren geweest die er geen enkel probleem mee hadden om kinderen levend in de muren van een huis te metsen om de welwillendheid van de goden af te smeken. Er zijn nu nog beschavingen waarin een meisje minder waard is dan een jongen. Maar “ons” aanvoelen van goed en kwaad laat dit soort zaken niet meer toe. Lees verder “Dierenrechten”

Geplaatst op

Een loket voor menselijk contact

Uitpers

Piet Lambrechts

Sluit de loketten

Het voornemen van de NMBS om de loketten in nog eens 44 stations te sluiten en in 37 andere stations de openingsuren verder te beperken veroorzaakt deining

Kijk, ik waardeer de mensen die menselijke contacten belangrijk vinden. Ik hoor daarbij en waardeer dus mezelf.

En inderdaad: we leven in een tijd waarin aan die contacten wordt geknaagd. De individualisering en atomisering van de samenleving is een feit en is een van der oorzaken van het groeiend aantal burn outs en nood aan psychologen. En ja: je kan nog beter ruzie hebben met iemand dan niemand hebben. Toch als het niet te erg is.

Maar de bekommernis moet ons wel niet in een kramp doen schieten zodat we op alle slakken, ook de onschuldige, zout gaan leggen. Dat is wat politiek correcten doen.

Ja: onze samenleving is voor vele mensen te ingewikkeld geworden. Er komt te veel op ons af en het komt te snel. Veel te snel. Daardoor krijgen we niet de tijd om de boel te verwerken en te bemeesteren. Dat geeft stress.

Een van de zaken die met ongelooflijke snelheid op ons afdondert is de technologische vernieuwing. Als je vandaag de laatste spiksplinternieuwe foon koopt met alle toeters en bellen ( of neen: toeters en bellen zijn van vroeger) lachen de producenten je achter je rug uit, want zij weten dat de nog nieuwere toeters en bellen al in de pijplijn zitten. De producenten ontwerpen hun toestellen zo dat ze snel zullen versleten zijn. Maar toch zal lang voor het toestel versneld versleten is, het nieuwe op de markt komen. De reclame zorgt er dan voordat je de nieuwigheden als onmisbaar ervaart… Lees verder “Een loket voor menselijk contact”

Geplaatst op

Corona en gemeenschap

Dwarsliggers

Hoe doodsangst knaagt aan onze toekomst

Deze bijdrage had ik nooit durven schrijven, mocht ik geen ervaring opgedaan hebben met twee burgeroorlogen en de erbij horende machteloosheid van de slachtoffers. Ik heb het over de Balkan en Somalië

Jullie weten dat ik het nogal heb voor de Dwarsliggers. Ze hebben ze natuurlijk wel wat rechts hangen, maar ze zijn  intellectueel eerlijk, en dus moet ik openstaan voor hun argumenten, wat niet betekent dat ik het er mee eens moet zijn.

Moeten we “aanvaarden dat mensen sterven en stoppen met een fata morgana na te jagen” ? Wel, ik denk dat we die fata morgana wél moeten najagen. Nu weet ik ook wel dat ook Pjotr er alles wil aan doen om overlijdens te vermijden, maar zijn verwoording is wel ongelukkig.

Daarbij geeft hij het voorbeeld van deuren die voor hem gesloten blijven uit angst. Hij schijnt te suggereren dat hij het risico wil nemen. Wel, ik vind dat hij dat risico niet moet nemen.

Mijn deur staat wél open. Pjotr is altijd welkom. En toch wil ik geen risico nemen. Lees verder “Corona en gemeenschap”

Geplaatst op

Nationalisme en controle over de burger

Knack

Laurent Hanseeuw

‘Er is een constante behoefte om de controle over individuen te vergroten’

Onze samenlevingen worden steeds wantrouwiger ten opzichte van de individuen die er deel van uitmaken, schrijft Laurent Hanseeuw van de Vrijdaggroep

De Vrijdaggroep stelt zichzelf zo voor: 

De Vrijdaggroep bestaat uit jonge Belgische talenten (25-35 jaar) die zich voor de verbetering van onze samenleving willen inzetten. Ze doen dat door strategienota’s over de belangrijkste uitdagingen op te stellen en door nieuwe inzichten en ideeën voor het debat aan te reiken.

En ik ben een oud Vlaams talent. Ik ga hier verder niet in op de vraag wat die denktank nu eigenlijk echt is. Iets wat is opgericht door de Koning Boudewijnstichting wekt sowieso mijn wantrouwen. Als ik daarbij naar de leden kijk, zie ik naast belgicistische ook sterk liberale accenten. En, zoals Apache zegt: denktanks versterken vooral de invloed van het bedrijfsleven. Dat lijkt me zeker bij de Vrijdaggroep het geval. De vrijdaggroep is een vehikel van het belgische grootkapitaal. Het is goed mogelijk dat er leden zijn die dat zelf niet zo zien, maar dat zijn dan ook de nuttige idioten. Daarmee heb ik niet gezegd dat alles wat de Vrijdaggroep naar voor brengt waardeloos is. Het zou er maar aan mankeren. Lees verder “Nationalisme en controle over de burger”

Geplaatst op

Van Congo naar belgië

MO*

Walter Zinzen

Mensenrechtenschendingen onder Tshisekedi gestegen met 20 procent

De waarheid zeggen blijft een misdaad in Congo

Hij zou de mensenrechten in Congo doen naleven. Dat beloofde president Tshisekedi bij zijn aantreden twee jaar geleden. Van die belofte is tot nu toe evenwel niks in huis gekomen, schrijft Walter Zinzen. Integendeel. Tshisekedi is er niet alleen niet in geslaagd om rust en vrede te brengen, hij heeft er ook niets voor ondernomen

Kijk eens aan ! Wie had dat kunnen denken ? Ik ben het eens met Walter Zinzen ! Zo zie je maar dat zelfs een belgicist zijn goede kanten kan hebben.

Eén zaak is overduidelijk: Walter houdt van Congo en de Congolezen. Dat siert hem. Ooit heeft Wilfried Martens de gevleugelde woorden uitgesproken tijdens een bezoek aan Congo: “Ik houd van dit land, zijn volk en zijn leiders.” Van Wilfried Martens weet je dat het een hypocriet was. Dat van dat land en volk flapte hij er maar bij om die leiders te kunnen vernoemen. Het ging toen om Mobutu die lange tijd een grote vriend is geweest van de VS en Boudewijn, de ei zo na heilige koning der belgen.

De VS hielden hem de hand boven het hoofd en aan de macht omdat ze het Congolese uranium nodig hadden voor hun atoombommen. Toen ze technisch gezien dat uranium niet meer nodig hadden, hebben ze Mobutu vrolijk laten vallen en het terrein vrijgelaten voor Kabila. 

Boudewijn en Mobutu waren grote vrienden omdat Mobutu de aartsvijand van Boudewijn, Lumumba, aan Tjombé”, vazal van Boudewijn en de belgen heeft uitgeleverd zodat die Lumumba konden vermoorden. Lees verder “Van Congo naar belgië”

Geplaatst op

Wat te denken van een basisinkomen ?

Knack

Simon Ghiotto

‘Basisinkomen is geen wonderoplossing’

‘Met het overheidsschuld en het begrotingstekort op recordhoogtes, is een nóg grotere zak geld geen optie’, schrijft Simon Ghiotto van denktank Itinera. MR-voorzitter Georges-Louis Bouchez liet deze week verstaan dat hij het basisinkomen wil laten onderzoeken als nieuwe sociale pijler

Simon Ghiotto is een econoom en ik moet dus aanvaarden dat hij de zaken bekijkt vanuit een puur economisch standpunt. Maar een puur economisch standpunt is wel een arm standpunt. Want een mens is méér dan de homo economicus. Hij is ook de sociale, de ludieke, de culturele… mens. Kortom de mens. 

Georges-Louis Bouchez is een liberaal en dus word ik extreem wantrouwig als hij het basisinkomen als een nieuwe sociale pijler aanbeveelt. Als liberalen iets willen doen in de sociale zekerheid, gaat  het om besparingen en afbraak van de sociale zekerheid. 

En of een basisinkomen nu al dan niet een middel is om in crisistijden de consumptie op peil te houden, is eigenlijk zelfs niet relevant. 

Het is vastgelegd in de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens dat elk mens recht heeft op huisvesting, onderwijs, deelname aan het culturele leven, medische zorgen…  Lees verder “Wat te denken van een basisinkomen ?”