Categorie: samenleving

Geplaatst op

Leidt de coronacrisis tot nationalisme, en moet Links daarin meegaan ?

Oikos

Dirk Holemans

Veerkracht in schokkende tijden

Een maatschappij die focust op winst, concurrentie en consumptie is slecht in staat om met rampen om te gaan. Dirk Holemans pleit voor een omwenteling.

De coronapandemie is een schok die we niet hebben zien aankomen, hoewel hij in de sterren geschreven stond. Nieuwe virussen die waarschijnlijk het gevolg zijn van de vernietiging van natuurgebieden, in combinatie met een economisch systeem dat alles en iedereen de wereldbol doet rondreizen, zijn maar twee elementen van een problematisch wereldsysteem. Daarbij komen nalatige overheden – volgens viroloog Johan Neyts hadden we deze pandemie kunnen voorkomen als overheden tien jaar geleden in virusremmers hadden geïnvesteerd (DS 16 maart)

Natuurlijk heeft Dirk Holemans gelijk als hij naar aanleiding van de coronacrisis pleit voor een grondige hervorming van onze samenleving. Als iemand daarvan overtuigd is, ben ik het, en ik heb het virus daarvoor niet nodig.

Toch moet hij oppassen. Want het is natuurlijk verleidelijk voor een groene linkse om de aantasting van de natuurgebieden in verband te brengen met het virus. Holemans verwijst daarvoor naar een artikel in The Guardian. Dat artikel toont aan dat het virus zich ontwikkelt bij dieren en dan overgaat naar de mens. Bij een aantal virussen heeft die overgang plaats gevonden bij mensen die in natuurgebieden wonen. En die natuurgebieden krimpen en lijden onder de kapitalistische groeie-conomische uitbreidingsdrang. Maar voor zover ik weet is nog niet aangetoond dat het precies die inperking van de natuurgebieden is die leidt tot de overgang van dier op mens. Het is in mijn ogen niet correct om zo maar het virus voor de groene kar te spannen.

Ik ben het ook niet eens met Holemans als hij alle heil van de staat verwacht. Lees verder “Leidt de coronacrisis tot nationalisme, en moet Links daarin meegaan ?”

Geplaatst op

En wat na de corona-crisis ?

De Wereld Morgen

Rachida Aziz, Christophe Callewaert

Coronacrisis: dit systeem kan niet overleven, wij wel

Zoals de klimaatjournalist David Roberts schrijft: “Deze crisis draait uit op een tragedie, maar het zou nog een veel grotere tragedie zijn als we er niets uit leren.” Naomi Klein waarschuwt ons al jaren voor de rechtse shock doctrine in tijden van grote crisissen. Nu is de tijd gekomen voor een linkse shock doctrine.

Aziz en Callewaert brengen interessante informatie en inzichten. Hun geloof in de kracht van links ontroert me. Ze geloven dat links de corona-crisis kan aangrijpen om een andere en betere wereld te bouwen. Ik geloof dat niet.

Niemand weet hoe lang het virus onze samenleving in zijn greep zal houden. Hoe langer, hoe groter de impact zal zijn. Dat is een evidentie. Het kan zijn dat de viruscrisis zo lang duurt dat er inderdaad geen terugkeer naar de “oude toestand” meer mogelijk is. Maar niemand gaat daar van uit. Alle economische herstelmaatregelen die nu worden genomen zijn er op gericht om de boel zo snel mogelijk zijn oude gang te laten gaan.

Aziz en Callewaert wijzen niet voor de eerste keer op de golf van protesten die de voorbije jaren door de wereld zijn gegaan, en daarin zien ze een argument voor hun geloof dat de wereld op het punt staat te veranderen. Maar die golf van protesten hééft niets veranderd. Aziz en Callewaert lijden hier aan een syndroom dat je wel meer terugvindt bij linksen: ze hopen zo wanhopig op een ommezwaai dat ze elke strohalm aangrijpen om hun hoop te voeden. Ze hebben die hoop nodig om te blijven ijveren voor hun ideaal. Maar eigenlijk is dat zwakheid. Ik heb geen hoop nodig. Mijn levensleuze is: enthousiast werken aan hopeloze zaken. Er zijn zaken die moeten gedaan worden, gewoon omdat ze moeten gedaan worden, los van een eventueel resultaat. Lees verder “En wat na de corona-crisis ?”

Geplaatst op

Over euthanasie (2/2)

Gisteren had ik het vooral over enkele aspecten rond euthanasie zelf. Vandaag wil het vooral hebben over het aspect religie zoals Croughs dit aanhaalt in zijn artikel.

Ik ben het eens met de kritische houding van Croughs ten overstaan van “conservatieve hypocrisie”, en zeker als het over religie gaat.

Croughs heeft het daarbij over een religieuze overtuiging dat het lijden bij het leven hoort. Die overtuiging is natuurlijk nonsens. Ja, christenen halen er dan het lijden en de kruisdood van Jezus bij, en hun denken verwordt tot een theologie van het offer: Jezus moest sterven op het kruis als zoenoffer voor onze zonden. De Poolse narcist paus Johannes Paulus, ook al de teveelste, beschouwde zijn lijden op het einde van zijn leven als een deelname aan het lijden van Jezus om de wereld te redden. Welnu, noch het lijden van Jezus, noch dat van Jiepie hebben de wereld gered. En een God die zijn zoon ten offer brengt omdat anderen gezondigd hebben, is een idioot. Voor mij hoeft hij niet, en ik ben er zeker van dat hij ook niet bestaat. Lees verder “Over euthanasie (2/2)”

Geplaatst op

Over Euthanasie (1/2)

Doorbraak

John Croughs

Ik wil dood!

Euthanasie als uitzonderlijk recht  

Mijn ooit zo robuuste, stoere grootvader smeekte mij dagelijks, met bijna onverstaanbare stem, om te mogen sterven. Door middel van euthanasie welteverstaan. Met 91 jaren op de teller en al heel wat jaren verzwakt door hart- en longproblemen  was hij gedoemd tot een zittend of liggend leven. Al meerdere keren zei hij me klaar en duidelijk: ‘John, als het slechter wordt dan hoe het nu is, dan stopt het voor mij.’ Op een dag kwam hij voor de zoveelste keer ten val en brak zijn heilig beentje dat zich ergens ter hoogte van het zitvlak bevindt. Na de niet zo moeilijke operatie traden er complicaties op door zijn hart- en longproblemen. Voor we het wel en goed beseften at hij niet meer en takelde hij zienderogen af. De fut was eruit. Hij wist dat hij een restleven tegemoet ging dat hij niet wilde (be)leven

Jullie weten dat ik de neiging heb om met scherp op de pianist te schieten. Soms heb ik daar later spijt van. Meestal geniet ik er van.

Als het over euthanasie ging heb ik met scherp geschoten op Distelmans en consoorten. Daar heb ik niet van genoten, maar ik heb er ook geen spijt van. De aandachtige lezer zal hebben opgemerkt dat ik het daarbij minder over euthanasie zelf had dan over het absolute zelfbeschikkingsrecht dat deze heidenen propageren. Hiermee heb ik niet gezegd dat alle heidenen het absolute zelfbeschikkingsrecht propageren.

Op John Croughs kan ik niet schieten omdat ik zijn bijdrage hier grondig waardeer. Ze lijkt me een evenwichtig pleidooi dat de nadruk legt op het ondraaglijke lijden. Waarschijnlijk de enige geldige verantwoording voor euthanasie. Ik zeg “waarschijnlijk” omdat een mens in dit soort zaken voorzichtig moet zijn en niet te snel moet denken dat zijn standpunt van vandaag morgen nog hetzelfde zal zijn. Ethische inzichten evolueren, zowel in de geschiedenis van de mensheid als in mensen zelf. Lees verder “Over Euthanasie (1/2)”

Geplaatst op

Het cynisme van de welmenende laptop-uitdeler

MO*

Annelies Van Erp (Memisa)

Niemand mag uit de boot vallen

Kwetsbare groepen mogen niet nog kwetsbaarder uit deze coronacrisis komen 

Laat ons in deze coronacrisis de kwetsbare groepen niet vergeten, schrijft Annelies Van Erp van de medische ngo Memisa. Mensen die geen thuis hebben, nauwelijks over een netwerk beschikken of in slechte gezondheid verkeren, moeten absoluut onze aandacht krijgen. Zo niet, dan dreigen zij nog kwetsbaarder uit deze crisis te komen

Kijk, zo kan ik het ook: zeggen dat er iets moet gebeuren, maar zelfs niet aangeven wàt er moet gebeuren. En al zeker niet hoé het moet gebeuren.

Natuurlijk ben ik het eens dat we speciale aandacht moeten hebben voor kwetsbare groepen. Maar ik vrees dat we voor voldongen feiten staan. Neen, kwetsbare groepen mogen niet – , maar zullen wel nog kwetsbaarder uit deze coronacrisis komen, gewoon omdat ze nu eenmaal kwetsbaarder zijn. Als ze niet kwetsbaarder uit de crisis komen, zou dat betekenen dat ze niet kwetsbaar zijn.

Eigenlijk is het simpel: er zijn mensen die kwetsbaar zijn door hun gezondheidstoestand (hartziekten…) en leeftijd (met minder immuniteit), welnu die groep zal meer lijden onder de crisis. Daar is niets aan te doen. Dat hoort bij het leven.

Nu hoor ik de welmenende lezer al roepen: hoe kan je zo cynisch zijn ? Welnu, dit is geen cynisme. Het is realisme. Ik bedoel het helemaal niet spottend, en natuurlijk moeten we er alles aan doen om zoveel mogelijk kwetsbaren te redden. Maar we weten dat we daarin niet zo goed zullen lukken als we zouden willen. Lees verder “Het cynisme van de welmenende laptop-uitdeler”

Geplaatst op

Cuba en corona (neen niet de sigaar)

Solidair

Isabelle Vanbrabant

Cubaans medicijn met succes ingezet tegen coronavirus

Een Cubaans antiviraal medicijn werd in China succesvol ingezet om met het coronavirus besmette patiënten te behandelden. Hoe zit dat eigenlijk? Hoe slaagt Cuba er al decennia lang in om pionier te zijn op vlak van innovatieve biotechnologie? We beantwoorden een aantal vragen.

En in Knack:

Cuba en Rusland sturen medisch personeel naar Italië

Wat lees ik nu ? De Cubanen hebben een geneesmiddel tegen Corona ,  en de Chinezen zetten dat in, in de strijd tegen corona ? 

En Cuba stuurt artsen en verpleegkundigen naar Italië om daar te helpen in de hopeloze strijd ?

Het bericht over het geneesmiddel vraagt natuurlijk om bevestiging. Is het echt wel zo efficiënt als het wordt voorgesteld in deze berichtgeving ? Maar toch, waarom heb ik daar nog niets over gelezen in onze toch zo goed geïnformeerde media ? Is het omdat ze niet van Cuba houden ?

Wel, ik houd wél van Cuba. Ik ben er spijtig genoeg slechts éénmaal geweest. Maar het is een van de landen waarbij ik me tijdens mijn bezoek voornam om er ooit terug te keren. Niet om zijn overweldigende natuur of voor zijn grandioze kunst, maar voor zijn mensen. Lees verder “Cuba en corona (neen niet de sigaar)”

Geplaatst op

Moeten de scholen toch open blijven omdat niet elke leerling een laptop heeft ?

Knack

Hade Debaillie

‘Drie weken lessen opschorten is erg nefast voor leerlingen die nu al in een kwetsbare positie zitten’

‘Ik kan de bezorgde geluiden die ik bij sommige (oud-)collega’s hoor, niet zomaar naast me neerleggen, zegt Hade Debaillie, die ervaring heeft als leerkracht en ondersteuner in verschillende Vlaamse en Brusselse scholen

Het siert Hade Debaillie dat ze bekommerd is om de zwakste leerlingen. Toch geeft dit artikel me een wrang gevoelen.

Want voor deze Hade zouden de scholen moeten openblijven en gewoon doorgaan alsof er geen coronaprobleem is, en dat omdat achtergestelde leerlingen meer last hebben van een sluiting dan voorgestelde leerlingen. Hoe achterlijk kan een Hade zijn ?

Kijk, ik ben de eerste om te pleiten voor gelijkheid van kansen. Ook ik vind het verschrikkelijk dat in ons onderwijs kinderen van welstellende, goed ontwikkelde ouders samen in de klas moeten zitten met kinderen van arme ouders die inderdaad, zoals Hade zegt, amper kunnen lezen en schrijven en die de school eigenlijk als iets overbodigs zien waar ze hun kinderen enkel naartoe sturen omdat het nu eenmaal verplicht is, en ze wél weten wat kindergeld is. Lees verder “Moeten de scholen toch open blijven omdat niet elke leerling een laptop heeft ?”

Geplaatst op

De linkse stem, woorden in de wind

De Wereld Morgen

Rachida Aziz, Christophe Callewaert

Coronacrisis: wij wensen jullie veel liefde en zorg

Na lang dralen heeft de Belgische regering eindelijk besloten om de nodige maatregelen te nemen om de fysiek meest kwetsbare mensen in onze maatschappij te beschermen. Nu is het tijd voor een volgende stap: bail out the people, not the banks

Ja, het moét: zelfs de macho in mij moet  toegeven dat ik de lectuur van dit aangrijpende artikel heb beëindigd met tranen in mijn ogen. Ontroering heeft me bij de keel gegrepen, en mijn geloof in de goedheid van de mens en in de kracht van zijn wil, zijn tot ongekende hoogten gestegen.

En toen werd ik kwaad.

Natuurlijk hadden onze regeringen van meet af aan krachtdadiger moeten/kunnen ingrijpen. Maar als Rachida en Christophe (vanaf nu: R+C) beweren dat ze dat tenslotte toch hebben gedaan onder druk van de publieke opinie, tonen ze hun linkse ivorentoren wereldvreemdheid. Want van die protesten van de mensen die zich dan maar zelf begonnen te beschermen, heb ik niets gemerkt. Ik weet wel dat vrijdagavond een aantal mensen bij wijze van protest tegen de sluiting in de horeca nog eens vrolijk dicht bij mekaar zijn gekropen om te zuipen en te vreten. Maar dat zijn natuurlijk allemaal fascisten. Lees verder “De linkse stem, woorden in de wind”

Geplaatst op

Solidariteit in belgië ( 2/2 )

Gisteren had ik het over de belgische solidariteit en de corruptie er van in Wallonië. Vandaag ga ik dieper in op het basisprobleem van die solidariteit en op de vraag:

Kan de sociale zekerheid belgië samenhouden ?

Bij de verdedigers van de belgische constructie heb je drie categorieën.

Eerst en vooral zijn er de romantici die houden van het vaderland. Ze gruwen van de idee dat ze niet meer zouden kunnen supporteren voor de belgische nationale voetbalploeg en zijn fier, niet op hun eigen prestaties, maar op die van de dopingzondaar Eddy Merckx, een simpele jongen die zich heeft laten inpakken door de misdadige grandeur van het paleis.  Ze dwepen met de koninklijke hark en zijn aanhangsels die toch zo goede mensen zijn die bezorgd zijn om hun onderdanen. Hun nieuwe afgodin is het meisje Elisabeth dat negerkindjes wiegt en waar het land kan op rekenen. Ze zingen uit volle borst de brabançonne zonder te beseffen wat voor nonsens daar eigenlijk in staan.

O Dierbaar belgië…wees ons doel in arbeid en in strijd…

Ja, voor wie arbeiden ze dan eigenlijk ? In ieder geval niet voor zichzelf of hun kinderen. 

En voor wie of wat gaan ze strijden ? Voor wie of wat hebben de sukkelaars in de loopgrachten van de eerste wereldoorlog het leven gelaten ? Ja, op de gedenkstandbeelden staat dat ze hun leven hebben gegeven voor het vaderland. Maar, sorry, de overgrote meerderheid heeft zijn leven niet gegeven. Het is hen gewoon afgepakt. En wie het wél gegeven heeft was een onnozelaar. Want die oorlog was puur een strijd tussen Duitsland en Frankrijk om de staal- en steenkool rijkdom. Lees verder “Solidariteit in belgië ( 2/2 )”

Geplaatst op

Solidariteit in belgië ( 1/2 )

De Wereld Morgen

Guido Fonteyn

De waarheid over de transfers: hoe Wallonië én Vlaanderen beiden slachtoffer werden van de hebzucht van de Société Générale

In Vlaams-nationalistische kringen klinkt het dat Wallonië nooit solidair was met Vlaanderen. Dus waarom zou Vlaanderen dat nu wel moeten zijn? Guido Fonteyn, oud-journalist van De Standaard, zet de puntjes op de i. De winst uit de steenkoolindustrie vloeide naar De Generale en de Brusselse elite en die lieten Wallonië én Vlaanderen even arm achter

De basisstelling van Fonteyn is natuurlijk juist: of het nu om Vlaams of om Waalse productie gaat, de winst vloeit naar het belgische grootkapitaal. Voor mijn part mag je dat laten samenvallen met een Brusselse elite. Het is zeker dat de koninklijke hark en zijn familie tot dat belgische grootkapitaal horen, en dat buiten de dotatie die het koninklijk profitariaat krijgt van de belgische belastingbetaler, ook een beduidend gedeelte van de winst die de bedrijven maken dank zij de arbeid van de gewone mensen, naar de worstelijke aandeelhouder gaat.

Fonteyn heeft dus gelijk. Maar zijn gelijk is niet van toepassing op de vraag naar de transfers via de sociale zekerheid van Vlaanderen naar Wallonië. Het hele betoog van Fonteyn is naast de kwestie.

Waarover gaan die transfers eigenlijk ? Ik hou het simpel. Lees verder “Solidariteit in belgië ( 1/2 )”