Berichten

Geplaatst op

Het verraad van Michel, Ursula von, De Croo

Uitpers

Freddy De Pauw

Polen als kompas van “nieuw” Europa

Duitsland en Frankrijk als centrale as van de Europese Unie (EU), zoals ten tijde van Merkel-Macron, is verleden tijd. Dat vinden althans de Europees-Atlantische kringen die oordelen dat Berlijn en Parijs veel te weinig hebben gedaan om Oekraïne tegen de Russische agressie te steunen

De Oost-Europese landen die na de implosie van de Sovjet-Unie bij Europa zijn gekomen, cultiveren een viscerale afkeer van de Russen. Dat is volkomen begrijpelijk. Ze hebben van de Tweede Wereldoorlog tot 1991 vijftig jaar onder het communistische juk geleefd, het ene land al wat erger dan het andere. Joegoslavië bijvoorbeeld behield veel meer vrijheid dan Polen. 

Al even begrijpelijk is dat deze landen na 1991 wilden aansluiten bij Europa. Lees verder “Het verraad van Michel, Ursula von, De Croo”

Geplaatst op

Hoe links zichzelf verraadt

LSP

Loonwet wegstaken. Noodplan voor koopkracht afdwingen

De werkenden en hun gezinnen trekken het niet meer. We gaan gebukt onder de inflatie. Waar de regeringen en alle instellingen van de staat erg snel kunnen zijn om banken te redden of de economie open te houden tijdens een pandemie, tonen ze geen enkele zin van urgentie als het over onze koopkracht gaat.

Gisteren had ik het over de loonwet en hoe door de concurrentie die de motor is van het kapitalistische systeem de politiek niet anders kan dan de loonstijging beperken omdat “onze” bedrijven moeten concurreren met de Duitse en onze lonen dus niet mogen uitstijgen boven de Duitse.

Als onze bedrijven de concurrentiestrijd met de Duitse verliezen, gaan ze failliet en worden onze werkmensen werkloos. 

Ik volg hier de argumentatie van de ondernemers. Binnen het kapitalistische systeem is die juist. Lees verder “Hoe links zichzelf verraadt”

Geplaatst op

De VS, onze bondgenoot

Business AM

Mick Van Loon

Wereldwijde ranglijst beoordeelt de VS als zwakste onder liberale democratieën

Een nieuw onderzoeksrapport geeft een globale beoordeling van de kwaliteit van nationale verkiezingen over de hele wereld van 2012 tot 21, gebaseerd op bijna 500 verkiezingen in 170 landen. De VS is de laagst gerangschikte liberale democratie in de lijst. Het staat slechts 15e in de 29 landen van Amerika – achter Costa Rica, Brazilië, Trinidad & Tobago en anderen – en 75e in het algemeen

Ontluisterend en een blamage voor de hele politieke elite bij ons die de VS als een voorbeeld van democratie voorstelt, een land dat juist omwille van zijn democratie onze bondgenoot moet zijn, anders dan Rusland of China.

Maar het is natuurlijk nog erger. Want deze rangschikking gaat enkel over verkiezingen. 

Verkiezingen zijn natuurlijk belangrijk in een democratie, maar er is veel meer.

Ik kan in een blog geen cursus “democratie” geven. Ik kan het ook niet omdat ik er niet voor opgeleid ben. Ik ben gewoon een burger de probeert ergens over na te denken. Lees verder “De VS, onze bondgenoot”

Geplaatst op

Vooruit ? Ja ! Maar waar naar toe ?

Sampol

Wim Vermeersch

Wordt Vooruit aantrekkelijk voor jongeren?

De poging van Conner Rousseau om een jonger, minder politiek geëngageerd electoraat aan te spreken verdient (meer) respect.

Van de ene kant moet een mens in deze triestige tijden gelukkig zijn met elke % winst van een al is het maar een klein beetje sociale partij, of zelfs van wat socialere fracties in overigens kapitalistisch geörienteerde partijen.

Daarmee houdt mijn tevredenheid dan ook op. Daar verandert de winst van Vooruit niets aan.

Er zijn verschillende bedenkingen die niet optimistisch stemmen.

Om te beginnen is de vooruitgang van Vooruit niet te danken aan de inhoudelijke standpunten van Rousseau, doch enkel aan zijn geslaagde personencultus. Ik hou niet van personencultus. Ik snuif dan fascisme. Lees verder “Vooruit ? Ja ! Maar waar naar toe ?”

Geplaatst op

belgica delenda est

Doorbraak

Mark Deweerdt

Open Vld-voorstel over federale kieskring is juridisch broddelwerk

Open Vld heeft een offensief geopend voor de invoering van een federale kieskring. De Kamerleden Patrick Dewael en Egbert Lachaert, tevens partijvoorzitter, dienden daartoe een voorstel in om de eerste paragraaf van grondwetsartikel 63 te herzien

Het ballonnetje van een federale kieskring wordt opgelaten als de eenheid van het land in gevaar is. Alle peilingen wijzen op een grote verkiezingsoverwinning van het vlaams blok. De N-va zou stand houden. Zo krijg je in Vlaanderen weliswaar nog niet dadelijk een absolute meerderheid voor de splitsing van het land, maar toch een partijpolitieke tendens die niet zo maar kan genegeerd worden. En met wat overlopers uit andere partijen, komt dan zelfs een meerderheid in het Vlaamse parlement in zicht die zelfstandig de Vlaamse onafhankelijkheid zou kunnen uitroepen.

Het koninkrijk is in gevaar en dus kruipen alle lakeien uit hun holen. Lees verder “belgica delenda est”

Geplaatst op

Ego’s en christenen

Doorbraak

Frank Hellemans

Jan Flamend en het geluk van de genereuze

Zoektocht naar antidotum tegen hyperindividualisme van vandaag

Allemaal ego’s. Het gevecht om aandacht is Jan Flamends summa.

Eigenlijk is het een soort van testament over de zin van het leven in een tijd van al te veel egoïsme en te weinig altruïsme. Je krijgt het gevoel dat Flamend, die tijdens workshops over verkooptechnieken de hele wereld heeft rondgereisd, nu eindelijk eens zijn kaarten op tafel wou leggen. Een boek met een hoge urgentie dus, zoals dat heet

Er is niets mis met grote ego’s. Als ze zich maar in dienst stellen; als ze zich maar inzetten voor gemeenschapsvorming; als ze maar bekommerd zijn voor anderen.

Natuurlijk moet je daarbij de vraag stellen wat een ego eigenlijk groot maakt ?

En inderdaad, als je dan naar de ego’s van nogal wat mensen van nu kijkt, dan zie je weinig echte grootsheid, maar veel opgeblazen niks. Lees verder “Ego’s en christenen”

Geplaatst op

Sport als dienstmaagd van de macht en het grote geld

MO*

John Vandaele

Is er nog ruimte voor lokale en sociale sport?

Sport als dienstmaagd van de macht en het grote geld

Politici hebben altijd geprobeerd sport te gebruiken om het blazoen van hun land op te smukken. En de sport benut op haar beurt haar goede politieke contacten om zoveel mogelijk haar eigen boontjes te kunnen doppen. Sport komt ook steeds meer in de greep van het grote internationale geld. Is er nog ruimte voor sport die lokaal wordt aangestuurd, ten bate van de gemeenschap

Dit artikel op MO* legt mooi de rotzooi bloot die de “grote” sportwereld geworden is.

Of het nu gaat om sport als nationalistisch propagandamiddel of als commercieel product: het is en blijft rotzooi.

Waar dit artikel het niet over heeft is de reclame. Reclame betekent nog meer rotzooi. Lees verder “Sport als dienstmaagd van de macht en het grote geld”

Geplaatst op

De strijd tegen racisme: geen anti, maar een pro

Streven

Ludo Abicht

Mogen we nog (vergelijkend en nuancerend) denken?

Toen ik in de VS woonde had ik moeite om de logica van de ‘one drop’-regel te begrijpen die zo lang in de Zuidelijke staten werd gehandhaafd: wie één druppel niet-blank bloed in de aderen had, werd daar wettelijk als ‘zwart’ beschouwd en gediscrimineerd.

Ik hou wel van die Ludo Abicht.

De man is tenminste intellectueel eerlijk en altijd gericht op menselijkheid. Soms zou ik willen dat ik wat meer van zijn menselijkheid zou hebben. Dat wil niet zeggen dat ik het zo maar eens moet zijn met alles wat hij zegt.

Natuurlijk is de toestand qua racisme in de VS verontrustend. Ik volg Abicht helemaal in zijn afwijzing van het blanke racisme, gebouwd op “bloed”. Lees verder “De strijd tegen racisme: geen anti, maar een pro”

Geplaatst op

Betutteling leidt tot de wereld van Klaus Schwab

Knack

Jean-Marie Dedecker

‘Betutteling wordt stilaan een epidemie’

‘De regeltjesboulimie ondermijnt de verantwoordelijkheidszin en verhoogt het conflictrisico’, schrijft Jean-Marie Dedecker. ‘Straks gaat de Vlaamse regering nog per decreet ordonneren dat de nagels van de inbrekers goed geknipt moeten zijn.

Jean-Marie draaft door. Dat is zijn temperament. Ik hou daar wel van. Tenslotte draaf ik slechts mee zover als ik zelf wil.

Dat om te zeggen dat ik het niet met alles eens ben. Maar ik ben niet zinnens om hier een discussie te beginnen over de vraag of ik mag smoren op de pispot.

Het gaat er om dat hij in de algemeenheid van zijn betoog gelijk heeft.

De overheid moeit zich met veel te veel. En inderdaad: de groenen zijn de hogepriesters in de kerk van “God ziet mij”. Lees verder “Betutteling leidt tot de wereld van Klaus Schwab”