Knack
Ludo Abicht
‘Van dekolonisering gesproken: als het in Vlaanderen lukte, kan het zowat overal slagen’
Het besef ‘dat we zelf het slachtoffer van onderdrukking en achterstelling geweest zijn, maar dat onze overgrootouders, grootouders en ouders zich met succes daartegen verzet hebben’, moet maken dat we aan de zijde gaan staan ‘van nieuwe groepen van onderdrukten en gediscrimineerden’. Dat argumenteert Ludo Abicht van Vlinks
Ludo Abicht is altijd de moeite waard. Dat betekent niet dat je het met hem eens moet zijn. Maar hij is eerlijk en zet je aan tot denken. En zijn richting is ook de mijne, al zou ik niet durven beweren dat ik slim genoeg ben om zijn richting helemaal te bevatten.
Abicht is lid van Vlinks: Vlaams en Links. Ik denk niet dat het mogelijk is om te overdrijven in het benadrukken van de sociale en emanciperende oorsprong en kracht van de Vlaamse beweging. Wie dat sociale en emanciperende vergeet, heeft niet het recht om zich tot de Vlaamse beweging te rekenen. Misschien moeten een aantal Vlamingen die ijveren voor een onafhankelijk Vlaanderen daar eens over nadenken: Vlaanderen zal pas onafhankelijk zijn als het links zal zijn: sociaal, met aandacht voor de versterking van de zwakken, en gericht op de wereld, bondgenoot van iedereen die onrecht bestrijdt.
Abicht heeft het over bevrijding van kolonialisme, vergelijkbaar met de Vlaamse strijd. Merk daarbij op dat de “onderdrukte” die strijd zélf moet voeren. Niemand kan strijden in naam van een ander.
De strijd om vrijheid kan je niet vergelijken met een voetbalmatch waarbij de spelers strijden in naam van de supporters die zich dan overwinnaar voelen. Supporters kunnen na een match roepen: “Wij hebben gewonnen !” Dat soort nep-euforie van de zwakken is in het kader van voetbalonnozelheid onschuldig. In het echte leven leidt het tot slavernij. Lees verder “De illegalen en het verraad van links”