Categorie: samenleving

MO*

Walter Zinzen

Goede journalistiek zegt u? Ik waag het dat te betwijfelen

Vermoorde (on)schuld

Volgens de media is er geen twijfel mogelijk. Sihame El Kaouakibi is schuldig aan al wat haar ten laste wordt gelegd. En dat alles op basis van lekken, zonder tastbaar bewijs, schrijft Walter Zinzen. De vraag der vragen blijft echter wie allemaal belang heeft bij de georkestreerde beschadiging van El Kaouakabi. Maar die vraag hoort hij niet. Nergens

Kijk, dit is nu typisch Zinzen: andere mensen beschuldigen en dan zelf dezelfde misdaad plegen.

In mijn ogen is die Zinzen, als je het geheel van zijn loopbaan bekijkt een voorbeeld van hypocrisie en feitelijk van achterbakse smeerlapperij.

Wat doet hij hier in dit artikel ?

Hij trapt een open deur in: iedereen is onschuldig tot het tegendeel bewezen is.

Daar stelt zich al de eerste vraag: maar moet het dan enkel om een gerechtelijke uitspraak van onschuld gaan ? Wat als  iemand een misdaad heeft gepleegd, maar het gerecht hem vrijspreekt bij gebrek aan bewijzen ? is hij dan onschuldig ?

Zinzen kent die nuance zo goed als ik.

Vanuit die nuance kan je dan de vraag stellen: met wat we nu weten, is El Kaouakibi schuldig, wat het gerecht ook zal uitspreken ? Daarbij komt het er op aan om te weten of de uitgelekte documenten correct zijn. Lees verder “Zinzen doet het weer”

Sampol

Saskia Van Nieuwenhove

Een schamele 7.000 euro schadevergoeding

Slachtoffers van mensenhandel zouden niet moeten wakker liggen over hun medische kosten

Eigenlijk vestig ik jullie aandacht op deze column op Sampol, gewoon omwille van de oproep tot menselijkheid.

Elke commentaar gaat rationaliseren en misschien is dat nu net niet wat we van uit puur menselijk oogpunt nodig hebben.

En toch: enkel aan medeleven hebben deze slachtoffers van mensenhandel niets, net zo min als mensen zoals Saskia die zich voor hen inzetten.

Er is natuurlijk de geldkwestie. Saskia heeft gelijk. Maar juist voor ik dit artikel op Sampol las, las ik er op de Wereld Morgen een van een jonge kunstenares die niet kan slapen omwille van de hervorming van het Kunstendecreet die Jambon voorstelt. Ook hier gaat het over geld. Ik moet ook Eva Van Tongeren gelijk geven.

Als ik even nadenk, vind ik zonder moeite tientallen goede doelen die terecht om meer geld smeken. Wat doen we daar mee met een begroting die voor miljarden in het rood gaat ?

Ja, ik kan nu de antikapitalistische toer op gaan en terecht: eigenlijk is er geld genoeg. Alleen kunnen we er in het kapitalisme niet aan. Dan mag Saskia nog blij zijn dat ze op dit decadente stukje van de planeet leeft, want buiten West-Europa zou zelfs niemand haar vraag stellen omdat enkel een op het randje van de heiligheid balancerend nonnetje zich om die meisjes zou bekommeren. Lees verder “Opvoeding tot bekwaamheid en bereidheid tot liefde”

Doorbraak

Chris Ceustermans

Gekleurde stemmen tegen ‘woke-segregatie’

Pamflet tegen identitair links

Het groeiende extremisme en ‘cancelende’ onverdraagzaamheid van de woke-activisten, roept bij intellectuelen en kunstenaars met een diverse achtergrond steeds meer weerstand op. In Frankrijk doet het nieuwe boek Racée van Rachel Khan stof opwaaien.

Ik ben ze zo beu, de goedmenende vrienden die meehuppelen met alle nieuwe, hippe acties tegen weer een nieuwe discriminatie.

Ergens gooit iemand een bommetje onder een standbeeld van Leopold II en er ontstaat dadelijk een meute die een actie begint voor de verwijdering van die standbeelden. 

Dan komt iemand op het idee dat er ook nog straten genoemd zijn naar de koninklijke potentaat, en zelfs een tunnel. Dus organiseert de stad Brussel een volksraadpleging  om een nieuwe naam voor die tunnel te vinden. Maar dat loopt mis, want de bevolking komt af met de naam van een man. En er zijn al veel te weinig straten naar vrouwen genoemd, en dus wordt de raad van het volk gemanipuleerd en uit een hoge hoed verschijnt een zangeresje dat ooit wat succes heeft gehad. Nu blijkt dat dat meisje ooit een racistisch aangebrand liedje heeft gezongen. Tijd voor een nieuwe volksraadpleging ? 

Overigens is er nog werk aan de winkel. Want er zijn heel zeker veel te weinig straten naar homo’s genoemd. En is er al een Petra De Sutter straat ? Want we mogen toch ook de transgenders niet vergeten ? En hoeveel moslims vind je al op de straatnaambordjes ? Ik verwacht ook elke ogenblik dat de hondenliefhebbers op straat gaan komen, en de voetballers. Heb je er al eens over nagedacht hoe fel de hondenliefhebbers worden gediscrimineerd ? Ja, hier en daar in een parkje vind je al een hondenpoepweitje, maar in de stad ? Nergens ? Daar moeten die mensen met beesten in hun familie zich behelpen met plastic zakjes. En die zijn ondertussen ook al verboden. En waarom staan er niet overal toiletten voor vrouwen die rechtopstaand willen plassen ? Want als mannen dat mogen, dan toch ook vrouwen ? Lees verder “Wokers aan de schandpaal”

Knack

Bert De Munck

‘Kritiek op het coronabeleid overstijgt de bestaande politieke breuklijnen’

‘De kritiek op het coronabeleid brengt een nieuwe breuklijn aan de oppervlakte, waarbij minstens een deel van rechts en een deel van links elkaar ontmoeten’ vindt historicus Bert De Munck. ‘Het wordt tijd dat die kritiek volwaardig politiek vertolkt wordt’

Bert De Munck heeft gelijk. Ik heb het veel over links en rechts. Maar eigenlijk zijn die begrippen zo meerduidig dat ze nergens meer op slaan.

Als ik het over nep linksen heb, rijd ik bijna de hele Vlaamse linksigheid tegen haar kar, want die mensen zijn er eerlijk van overtuigd dat ze echt links zijn. Ze schijnen niet te begrijpen dat ze ingekapseld zitten in een denken dat niet ontvoogdend werkt maar mensen juist in een gareel sleurt.

Ons socialisme is een linksigheid die denkt dat ze moet zorgen voor de mensen. Als mensen problemen hebben, moet de staat die voor hen oplossen. 

Dàt is waarschijnlijk de belangrijkste fout van de aanpak van de coronacrisis door de overheid: de overheid doet alsof zij het probleem moet oplossen en dat de mensen gewoon moeten uitvoeren wat de overheid beslist.

In deze coronacrisis wordt overduidelijk dat dit niet enkel over socio-economische problemen (armoede) of materiaal welbevinden gaat, maar ook over geestelijk welbevinden. Het antwoord van links op de geestelijke en spirituele problemen, is een pleidooi voor het opdrijven van het aantal psychologen. De mensen hebben niet meer psychologen nodig, maar meer vriendschap. Lees verder “Echt links”

Doorbraak

Ignace Vandewalle

Blanke heteroseksuele man

De nieuwe maatschappelijke en politieke anders-zijncultuur

Noem me Ignace. Ik ben maar een blanke heteroseksuele man in de winter van zijn leven. Mijn habitat wordt slechter beschermd dan dat van de eikelmuis en als ik me buiten begeef word ik gediscrimineerd omdat ik gepercipieerd word als usurpator, geweldenaar, discriminator, racist en seksist. Mijn blanke huid en uitwendige genitaliën zijn mijn oormerk

Ik haat racisten, fascisten, neonazi’s, homohaters en moslims die mij haten… (Dat is niet waar, maar het zou kunnen…)

Mag dat eigenlijk wel ? Mag ik een sterk gevoel van afstoting ervaren tegenover racisten ?

Wikipedia over haat:

Haat is een sterke emotie, die wordt ervaren als een gevoel van afstoting tot iets of iemand (het object respectievelijk subject dat men haat) met een neiging tot het kwetsen of vernietigen van het onderwerp. Voorbeelden zijn mannenhaat (misandrie), vrouwenhaat (misogynie) en mensenhaat (misantropie).

In het dagelijks spraakgebruik wordt het woord “haat” vaak gebruikt om afschuw uit te drukken of gebruikt bij het mopperen. Het heeft dan een minder zware en minder projectieve betekenis.

In de bepaling van Wikipedia wordt gesproken over een minder zware betekenis van het woord haat. Maar kan dat eigenlijk wel ? Kàn het dat ik het racisme haat zonder dat ik wil dat het vernietigd wordt ? Kàn het dat ik  niet wil dat neonazi’s worden uitgeschakeld, verdwijnen… vernietigd worden ?

Waarom aarzel ik niet om te spreken over uitschakeling en verdwijnen, maar wel om het woord vernietigen te gebruiken ? Lees verder “Mijn recht op mijn eigen wokeness”