Wijze woorden van Ludo Abicht

Knack

Ludo Abicht

‘Herstel van maatschappelijke weefsel mogen we in geen geval alleen aan de overheid en haar experten overlaten’

Ludo Abicht van Vlinks somt vier aandachtspunten op waar we rekening mee moeten houden als we na de coronacrisis weer de draad van het gewone leven willen oppikken

Als ik artikels van Ludo Abicht tegen kom, zal ik zelden de kans laten voorbijgaan om er een commentaar bij te schrijven. Als mijn commentaar dan niet lezenswaardig is, heb ik jullie tenminste een goed artikel voorgeschoteld. En neen, ik ben het niet in alles met hem eens. Maar dat hoeft ook niet.

In ieder geval heeft hij gelijk als hij zegt dat er georganiseerde actie zal nodig zijn om de gemakkelijke waardering die onze “helden” nu krijgen om te zetten in realiteit. Want in de mate dat we terugkeren naar het gewone leven, zullen ook de oude ideeën en reflexen terugkeren. De emoties ebben weg, en daarmee ook de motivatie om te handelen.

Laat het daarbij duidelijk zijn dat niet de zorgkundigen en onderwijsmensen zelf voor hun rechten moeten opkomen. Het is aan de handenklappers en beddenlakens hangers om  er voor te zorgen dat hun emotionele reactie niet verzandt in belachelijkheid. Ze moeten beseffen dat ze zich grandioos belachelijk maken als ze niet zelf de hand aan de ploeg slaan en de straat op gaan om ook financiële waardering te eisen voor de “helden”. Lees verder “Wijze woorden van Ludo Abicht”

Corona. En wat met mensen zonder papieren ?

MO*

Marijn Sillis

Hulporganisaties luiden de alarmbel over situatie voor mensen zonder papieren

Een coronaplan dat geen rekening houdt met mensen zonder papieren, is géén plan

De situatie van mensen zonder papieren is precair. Organisaties op het terrein luiden de alarmbel. Maar op het kabinet van bevoegd minister Maggie De Block blijft het stil. ‘Hoewel de overheid dat blijkbaar denkt, verdampen mensen niet.

Mensen zonder papieren is een precair onderwerp. Merk op dat ik niet zeg: “zijn” een precair onderwerp. Dat is belangrijk omdat mensen altijd mensen blijven.

Jullie weten dat ik een overtuigd tegenstander ben van de immigratie zoals die zich nu voordoet. Ik ga hier de hele argumentatie dus niet herhalen.

Ook blijf ik er bij dat die mensen zelf medeverantwoordelijk zijn voor de toestand waarin ze zich bevinden. Het is een grove fout van politiek correct links dat het systematisch mensen “verlost” van hun verantwoordelijkheid en probeert alle zorgen voor hen weg te nemen, en alle problemen voor hen op te lossen. Als ik dat zo schrijf zou je kunnen denken dat dit in de werkelijkheid niet gebeurt, maar de verzorgingsstaat gaat wel in die richting, en het PS socialisme in Wallonië is een perverse uitwas. Pervers omdat verantwoordelijkheid tot de essentie van het volwassen mens-zijn behoort. Wie mensen in situaties brengt waarin ze geen verantwoordelijkheid meer moeten nemen, doch enkel nog hun hand moeten ophouden, tast hun menselijkheid aan.  Lees verder “Corona. En wat met mensen zonder papieren ?”

De scholen terug open ? Ja ! Maar !

De Wereld Morgen

Carine Dedeygere .

De scholen terug open? No way!

Als het aan de minister van onderwijs Ben Weyts ligt, dan gaan de scholen in Vlaanderen zo rap mogelijk weer open, te beginnen met de lagere scholen. Het katholiek onderwijs is op die kar gesprongen en wil ook de leerlingen van het bso snel terug op de schoolbanken. Carine Dedeygere is leerkracht in het secundair onderwijs en legt uit waarom dit zeer onverstandig zou zijn

Carine Dedeygere heeft gelijk. Maar ze zal geen gelijk krijgen.

Ze hanteert één argument dat ik zelf ook al in een eerdere blog heb aangehaald: open scholen verhogen het risico op besmetting omdat het in school, en zeker in bepaalde afdelingen gewoon niet mogelijk is om de regels te handhaven: afstand houden, handen wassen, voorwerpen ontsmetten, maskers dragen.

Nu kan je wel zeggen dat we ondertussen weten dat de jongeren zelf weinig last zullen hebben van een eventuele besmetting. Maar die jongeren komen in school en buiten school in contact met andere mensen die wél in levensgevaar kunnen komen. Nu zal het statistisch gezien wel berekend zijn dat die besmettingen te verantwoorden zijn. En het argument van de opbouw van immuniteit zal ook wel hout snijden. Maar hier stoten we op een fundamentele tegenstelling waarvan nog al wat mensen zich niet bewust schijnen te zijn.

Virologen en politici zijn bezig met statistiek. Iedere dag opnieuw worden we geïnformeerd over de nieuwe cijfers en over de curve. Dat wekt de indruk dat die statistiek belangrijk is. Dat is hij ook voor de beleidsmakers, maar niet voor mij.

Ik heb niets aan een afvlakkende curve als het contact met een of andere idioot in de supermarkt mij het leven kan kosten. Er lopen veel idioten rond. Niet alleen in de supermarkt. Lees verder “De scholen terug open ? Ja ! Maar !”

Een schrijnend verhaal. En de enige oplossing.

De Wereld Morgen

Interview – Faustina Pauwels .

‘Ik ben niet gelukkig, maar wel tevreden’

Maria (77) kwam in de armoede terecht toen ze twee jaar oud was. Ze woonde 15 jaar lang in een opvangtehuis, voor ze weer bij haar moeder terechtkwam. Op haar twintigste trouwde ze, maar 18 jaar later belandde haar echtgenoot in de gevangenis. Ze bleef alleen achter met vier kinderen. Maria heeft vaak voor eten en kleren moeten bedelen, maar toch behoudt ze nog haar trots. Dankzij de aflossing van haar schuld, heeft ze terug extra geld en ademruimte

Kijk, daar kan ik van janken als ik zo iets lees. Het eerste wat je pakt is het verhaal van een vrouw met een ongelooflijke moed en doorzettingsvermogen die velen, zogezegd geslaagden in het leven – ook ik – niet zouden kunnen opbrengen. Dat wekt bewondering. Ik zou kunnen janken van bewondering.

Maar ik kan ook janken omdat het zo triestig is. Het gevoelen van onmacht moet onbeschrijfelijk zijn. Houden van je kinderen, en ze niet kunnen geven waar ieder kind recht op heeft.

Ik kan ook janken van verontwaardiging, want ik hoor al iemand zeggen: ja, als je de verkeerde beslissingen neemt in je leven… Ze had maar moeten luisteren naar haar moeder en niet trouwen met die pervert. Maar ik ken véél mensen, héél véél die met de verkeerde getrouwd zijn. Daar hoort de man die deze opmerking maakte bij. Hij  beseft niet hoe dwaas zijn opmerking is.

Er is ook een voorzichtig gevoelen van een heel klein beetje waardering: we hebben tenminste nog een OCMW. Het is niet voldoende, maar het is iets. Als Maria elders in de wereld zou geleefd hebben…

Maar ik jank niet, want ik ben kwaad, héél kwaad. Lees verder “Een schrijnend verhaal. En de enige oplossing.”

Extinction Rebellion en de strijd tegen het kapitalisme

Doorbraak

Jan Jacobs

Extinction Rebellion in extase

Coronacrisis doet radicale ecologisten jubelen

De groene beweging Extinction Rebellion (XR) heeft een deep fake  video vrijgegeven van premier Sophie Wilmès (MR). Daarin geeft de Belgische eerste minister een fictieve speech waarin ze erkent dat de huidige coronapandemie dezelfde oorzaken heeft als de ecologische crisis. Een nieuwe mijlpaal in groene activistische desinformatie

Nu begeef ik me op glad ijs. Als ik niet oppas vindt Groen-Links dat ik het kapitalisme verdedig omdat ik Extinction Rebellion – vanaf nu ER – aanval, en vindt Jan Jacobs dat ik tot de verdomde linkse ER kliek hoor omdat ik het kapitalisme aanval.

Laat dit dus al dadelijk zéér duidelijk zijn: ik heb me niet bekeerd tot het kapitalisme en dat onmenselijke economische systeem moet zo snel mogelijk definitief wereldwijd verdwijnen, en vervangen worden door een systeem dat wél echte menselijkheid cultiveert.

Maar juist omwille van die echte menselijkheid kan ik niet achter  ER kan staan, want inderdaad: Jan Jacobs heeft gelijk: het doel heiligt niet de middelen. Nu moet ik dat nuanceren: het is niet omdat Extinciton Rebellion en bij uitbreiding Groen-Links in de coronacrisis een kans zien voor de opbouw van een nieuwe wereld, dat de coronacrisis ook een middel wordt voor die opbouw. Omstandigheden zijn niet gelijk aan middelen. Hier gaat Jan Jacobs in de fout. Toch zit er in ER ook een tendens om het doel de middelen te laten heiligen. Lees verder “Extinction Rebellion en de strijd tegen het kapitalisme”

Bij een communicatieverantwoordelijke heeft het virus niet de longen, maar de hersenen aangetast.

VRTNWS

Inge Jooris

Nee, de coronamaatregelen zijn niet solidair: niet tegenover onze kinderen, ouderen of stervenden

“Nee, de coronamaatregelen zijn niet solidair”, zegt Inge Jooris. Niet tegenover onze kinderen, niet tegenover onze ouderen, onze stervenden of onze zelfstandigen. “Ik zie de randschade groeien”, schrijft ze.

Inge Jooris is communicatieverantwoordelijke bij de Koninklijke Vlaamse Schouwburg. Ze is nog woordvoerder voor Groen geweest. Ze schrijft deze opinie in eigen naam.

Om te beginnen met die Koninklijke Vlaamse Schouwburg. Dat is een broeinest van de Dansaert Vlamingen, genoemd naar de Dansaertstraat waarin de Koninklijke Vlaamse Schouwburg gelegen is. Die Dansaert Vlamingen vormen een intellectuele, internationaal geörienteerde elite die de band met de gewone Vlaming totaal verloren is. Nog niet zo lang geleden las ik een uitspraak van zo ’n Vlaming die het fantastisch vond dat hij in de voormiddag gepraat had in het Engels met een Amerikaan, in het Frans met een Brusselaar, ’s namiddags in het Duits met een Jood, en ’s avonds in het Marokkaans met een Marokkaan. Dat was voor hem een bewijs van de waarde van de multiculturele samenleving. Met een Vlaming had hij niet gesproken. En hij besefte ook totaal niet hoe geprivilegieerd hij was door zijn intellectuele talenten die hem toelieten om meertalig te zijn. De overgrote meerderheid van de mensen heeft die talenten niet. Vreemde talen zijn voor hen een last. Praat eens met een leraar in het beroepsonderwijs… Voor die gewone man met de pet in de straat is de multiculturele samenleving een last. Maar mijn Dansaert Vlaming zit in zijn ivoren toren en kijkt minachtend neer op die gewone mens en beschuldigt hem van fascisme en racisme. Dàt is de nep linkse politiek correcte onnuttige idioot waar ik het wel eens over heb. Lees verder “Bij een communicatieverantwoordelijke heeft het virus niet de longen, maar de hersenen aangetast.”

Over helikoptergeld en de afschaffing van de stad

Oikos

Dirk Holemans

‘Geef gratis geld aan duurzame steden’

‘Duurzame steden zijn in de huidige onzekere tijden de laboratoria van hoop voor een betere toekomst. Zij schrijven een nieuw toekomstverhaal voor Europa’, schreef Dirk Holemans in 2016. Nu de discussie over helikoptergeld weer hoog oplaait, diepten we dit opiniestuk opnieuw op.

Er zijn dus nog mensen die creatief nadenken en begane paden durven verlaten. De ideeën die in dit artikel worden aangebracht zijn verfrissend en niet realistisch.

Ze zijn natuurlijk op zich wel realistisch, maar niet als je naar de mensen kijkt die de macht hebben om ze te realiseren. Gelooft nu iemand écht dat je de banken kan voorbijgaan als het gaat over de behandeling van geld ? 

Het gaat om macht en winst. We leven in het kapitalisme, en dus zal er niets gebeuren wat niet op de een of andere manier aan de een of andere winst oplevert. De mensen aan de macht zijn precies de mensen die het meest op winst uit zijn. De mensen die in belgië het idee van helikoptergeld voorstaan, zijn niet de mensen aan de macht. Het zijn vooraanstaande professoren die zeker invloed hebben, maar als ze bepaalde mensen aan de macht er niet van kunnen overtuigen dat hun voorstellen hen winst opleveren, zullen hun voorstellen niet gerealiseerd worden.

Maar de idee van helikoptergeld op zich is wel interessant. Hier gaat het natuurlijk om een toepassing binnen het kapitalisme, bedoeld als een tijdelijke maatregel om de consumptie aan te zwengelen, en zo de economie een opstoot te geven. Lees verder “Over helikoptergeld en de afschaffing van de stad”

Onderwijs moet leiden tot groei in menselijkheid

Apache

Mattijs Driesen

Welke tijd verliezen de scholen?

De coronacrisis lijkt bij momenten op scherp te stellen hoe we ons (willen) verhouden tot onze maatschappij. Het belang van de economie tegenover de volksgezondheid wordt gewogen. Bepaalde beroepen worden begrepen als essentieel. Er klinkt een plotse appreciatie voor hoe noodzakelijk de zorgsector is. Ook legt de crisis bloot hoe we ons verhouden tot schole

Neen, ik ben geen fan van apache wegens nep links politiek correct. Maar als er iets goeds op verschijnt moet dat ook gezegd worden. En als het gratis is, kan ik het met jullie delen.

Mattijs heeft gelijk: het is tijd om grondig na te denken over ons onderwijs. Beter: om opnieuw grondig na te denken over ons onderwijs. 

Voor ons hebben de Oude Grieken het al gedaan. Bij hen was de school de zinvolle invulling van de tijd die niet besteed werd aan de levensnoodzakelijke zaken zoals eten en drinken, en aan werk. Ik ga er nu snel over heen: die zinvolle invulling bestond uit het streven naar kennis en het nadenken over… ja, eigenlijk over alles. Onderwijs ging over alles wat niet nodig of nuttig was voor het dagelijkse leven.

Ignatius, de stichter van de Jezuïeten vond dat het onderwijs door de studie van Latijn en Grieks moest leiden tot meer menselijkheid. Het devies van de Jezuietencolleges werd dan: we komen binnen om te leren en gaan buiten om te dienen. Het rare in het verhaal is dan dat de studie van die talen totaal geen dadelijk praktisch nut heeft. Je kan er niets mee doen…

Daar stoten we op het fundamenteel probleem van ons huidig onderwijs: het wordt geteisterd door het nuttigheidsdenken. Wie het vak geschiedenis wil vervangen door informatica en Grieks door Engels, is een idioot. Hij weet weet niet wat onderwijs is. Lees verder “Onderwijs moet leiden tot groei in menselijkheid”

Over het syndroom van Down en een betere wereld.

Streven

Nynke van Uffelen

Ongelooflijk oneerlijke aspecten van leven met Down syndroom

…wat is dat, een ‘rechtvaardige’ samenleving? Wat is juist, wat is eerlijk? Hoe maken we een gerechtvaardigde ‘dit is fout’-stelling? De stelling ‘deze situatie is onrechtvaardig’ kan niet zo gemakkelijk legitimering vinden. Zijn er morele feiten? Dat is een groot filosofisch probleem en zolang het onopgelost blijft, is elke roep om een betere samenleving ongegrond…

Kijk, van de ene kant beschouw ik me zelf niet als een wereldverbeteraar, van de andere kant kan ik niet ontkennen dat ik streef naar een betere samenleving.

Het denigrerende woord wereldverbeteraar wijst naar iemand met geitenwollen sokken die naïef denkt dat hij de wereld verbetert als hij met zijn eigen sokken begint. Als je die mensen observeert zie je ook dikwijls een vorm van narcisme: ze hebben hun goed zijn nodig om zich goed te voelen. Ik heb goed zijn helemaal niet nodig om me goed te voelen. Dikwijls voel ik me juist goed als ik niet goed ben, en het, bijvoorbeeld, over nep linkse politiek correcte nuttige idioten heb. Als ik nu toegeef dat ik het geregeld over nep linkse politiek correcte nuttige idioten heb om me goed te voelen, geef ik ook mijn eigen narcisme toe. Dat ga ik dus niet doen. Ik denk – hoop – dat mijn uitspraken voortkomen uit verontwaardiging. Onrecht maakt me woedend. En dan heb ik de neiging om wild in het rond te slaan. Verbeter ik daarmee de wereld ? Lees verder “Over het syndroom van Down en een betere wereld.”

Ja, er is een plan voor een betere wereld. Maar daarom nog geen betere wereld.

MO*

Tine Hens

De Britse econome Ann Pettifor over de noodzaak van een Green New Deal ‘Het goede nieuws: er is een plan voor een betere wereld’ 

Als je de wereld wil veranderen, moet je de geldstromen controleren. De Britse econome Ann Pettifor wijst al langer op de perverse en destructieve effecten van een geglobaliseerd financieel systeem. ‘Dit virus legt opnieuw de zwakheden bloot. We kunnen niet terug naar normaal, want normaal was een crisissituatie.’

Een interessant artikel waarbij ik eigenlijk weinig commentaar kan schrijven wegens gebrek aan kennis.

Deze passage lijkt me het interessantst:

…zelfvoorziening centraal staat, waarvan de zorgsector, openbare dienstverlening, onderwijs en cultuur mee het hart vormen en waarin menselijke noden geledigd worden, maar behoeften aan nog meer spullen begrensd, en waarin de overheid aan het stuur zit van het financiële systeem.”

Laat me dit even overlopen.

Zelfvoorziening: De geniale Aldous Huxley,  auteur van verplichte literatuur “The Brave New World”, heeft in een visionaire roman waarvan ik me de titel niet herinner (ja, ik schaam mij ! ) al een samenleving beschreven waarin elk huis zelfvoorzienend is. Daarmee was hij zijn tijd ver vooruit. Deze voorspelling wordt stilaan meer en meer werkelijkheid. Denk maar aan de zonnepanelen die mits nog wat verbetering binnen niet zo lange tijd een elektriciteitsnet voor individuele stroomvoorziening overbodig zullen maken. Misschien moeten de milieu-bewogenen daar eens wat dieper over doordenken.

Inderdaad: als er iets is wat deze crisis ons leert, dan is het het belang van de mensen die niet produceren, doch wel zorgen, onderwijzen, en de samenleving in beeld brengen in cultuur. Het is opvallend hoe in het kapitalisme deze mensen financieel ondergewaardeerd zijn. Hoog tijd om dat te veranderen ! Lees verder “Ja, er is een plan voor een betere wereld. Maar daarom nog geen betere wereld.”