slot
Het einde van mijn mijn blog van gisteren was alles behalve hoopgevend.
Ik stelde dat er geen oplossing mogelijk is zolang Hamas aan de macht is.
De mensen die nu sociaal bewogen betogen, bevestigen de macht van Hamas en maken een oplossing dus moeilijker.
Hoe komt het toch dat ik bij het nadenken over een oplossing spontaan altijd bij Israël begin ?
Er is natuurlijk de logica van het voorgaand: vermits Hamas geen oplossing wil, moet je ze aan die kant niet zoeken.
Er is ook de wet van de macht: in een conflict met een duidelijk verschil in macht, kan enkel de machtigste zich vrijwillige toegevingen veroorloven. Een machteloze kan enkel toegeven als hij gedwongen wordt.
Als je naar de toestand op het terrein kijkt, is er ook enkel in Israël een actieve vredesbeweging. Het is nogal logisch dat je zo ’n vredesbeweging nodig hebt als je tot vrede wil komen. Er zijn wel Palestijnen die streven naar vrede, maar ze zijn niet aanwezig op het terrein. Je zal ze hier bij ons vinden. In Gaza worden ze door Hamas niet geduld. Lees verder “Palestina: de weg naar de oplossing”