Uitpers
Antoine Uytterhaeghe
Obama: 8 jaar hypocrisie
Bij het einde van Obama’s achtjarige ambtstijd als president van de VS zal het in de gevestigde media aan lofzangen over zijn beleid niet ontbreken. Uiteraard zijn er positieve zaken gerealiseerd in die tijd. Maar de acht jaar die Obama in het Witte Huis verbleef als president is vooral ook een periode van meer conflicten, spanningen en militaire interventies in de wereld. Hij heeft de lijn die was uitgetekend door zijn voorganger niet fundamenteel gewijzigd
Dit is een artikel uit 2017. Maar het heeft wel actualiteitswaarde zoals hier onder zal blijken.
Waarover gaat het eigenlijk ?
In eerdere blogs heb ik al aangegeven dat ik wantrouwig stond tegenover de verering voor Obama die onze media en dus ook onze intellectuele elite – of onze intellectuele elite en dus ook de media – teisterde. Ik had toen niet de informatie die dit artikel verschaft, maar mijn wantrouwen was ingegeven door de fundamentele idee dat in het kapitalisme de politiek per definitie in dienst staat van het kapitaal. (Voor niet zo trouwe of nieuwe lezers: in het kapitalisme ligt de macht bij het kapitaal (daarvoor heet het het kapitalisme), de politiek is uitvoering van die macht. De politiek staat dus in dienst van het kapitaal.) Als de politiek in dienst staat van het kapitaal, waarom zou Obama dan plots niet in dienst staan van het kapitaal ?
Als je over het Amerikaanse kapitaal spreekt, spreek je over de wapenindustrie. De VS beheersen de wereld, niet omdat ze de beste soldaten hebben, zoals de films ons wijsmaken, maar omdat ze de sterkste wapenindustrie hebben. De VS hebben de tweede wereldoorlog gewonnen omdat hun wapenproductie sterker was dan die van de Duitsers. Het kon dus niet anders of ook Obama handelde in het belang van die wapenindustrie, en – raar maar waar ! – de wapenindustrie houdt van oorlogen. Dat Obama de Nobelprijs voor de Vrede heeft gekregen toont enkel aan dat de opvolgers van Nobel even grote idioten en misdadigers zijn als Nobel zelf, uitvinder van het dynamiet en andere springstoffen, die hij vrolijk zelf produceerde en verkocht, vooral aan wapenproducenten waardoor hij schatrijk werd, zo rijk dat hij de Nobelprijs kon stichten, bedoeld om zijn naam van oorlogsmisdadiger te zuiveren. Lees verder “Di Rupo en Trump, één pot nat.”