Over Greta Thunberg (1)

Ik ondervind dat nogal wat linkse vrienden mij in een rechtse hoek duwen als ik het over het klimaat heb. Ze zijn er van overtuigd dat het klimaat een links thema is. En ik ondervind dat ze me niet begrijpen als ik het over Greta Thunberg heb. Vermits het over een kind gaat, worden velen dan ook emotioneel en dat maakt hun reacties tegenover mij niet fijn. Nu, op zich storen die reacties me niet. ik kan wel tegen een stootje (zegt de narcist). Maar los dus van mijn persoontje, is het thema wel belangrijk, en wil ik dus uitleggen wat er in mijn ogen speelt. Lees verder “Over Greta Thunberg (1)”

De rol van de VN en IPCC betwist

Dwarsliggers

Het klimaatdebat

Over de rol van de belangrijkste actoren en hun verantwoordelijkheid 

Waarde lezers, Na onderzoek van meerdere reacties op onze bijdragen over de media en het (ontbreken van een) klimaatdebat, kwamen we tot een verklaring waarom de media blijvend eenzijdig berichten over deze problematiek en waarom de spagaat tussen media en wetenschap zo groot blijft. Het was vooral (maar niet alleen) de correspondentie met de VRT-ombudsman die mij hielp om de achterliggende redenering van de IPCC-aanhangers in kaart te brengen. Even meelezen.

In dit artikel blijkt duidelijk dat de Dwarsliggers aanhangers zijn van het kapitalisme. Op dat vlak zijn het geen vrienden, maar tegenstanders. Maar dat betekent niet dat die mensen ongelijk hebben in alles wat ze vertellen. Als ik moet kiezen tussen hun visie op de klimaatproblematiek, en die van Anuna, dan is mijn keuze snel gemaakt en verhuist Anuna naar waar ze hoort: in de schoolbanken.

In dit artikel lees ik twee delen: een niet strikt wetenschappelijke beschouwing over de waarde van de IPCC rapporten; en een antwoord op de vraag: wat steekt er achter dat IPCC gedoe ? Ik wil het hier enkel over dat tweede deel en die vraag hebben. En daar verschil ik grondig van mening met de Dwarsligger. Lees verder “De rol van de VN en IPCC betwist”

De rol van de CO2 betwist

Dwarsliggers

Tektonische bewegingen drijven ook het klimaat

De ontwikkeling van de wetenschap is gebaseerd op voortschrijdend inzicht. Voor de klimaatwetenschap zou de in de media geformuleerde consensus een blokkering zijn. De echte wetenschapper wordt een klimaatontkenner genoemd omdat hij blijft zoeken naar een invulling van de hiaten tussen wetenschap en realiteit. Gezien de complexiteit is een holistische visie essentieel wat in dit artikel wordt aangetoond.

Dit artikel biedt nog maar eens het bewijs dat de zogenaamde klimaatontkenners met argumenten komen, terwijl de klimaatpanikeurs enkel beroep doen op rapporten die de meesten zelfs niet gelezen hebben.

De klimaatpaniek steunt enkel op  computermodellen die de toekomst voorspellen. Iedereen die een beetje nadenkt, weet dat dit altijd een heikele zaak is, zeker als de basisgegevens die in het model zijn ingegeven betwistbaar zijn. Het IPCC heeft zelf toegegeven dat het gegevens heeft moeten bijsturen. Ik geloof niet in die modellen.

In dit artikel gaat het niet over modellen die de toekomst voorspellen, maar over verklaringen voor de huidige toestand. Daaruit blijkt dat CO2 niét de rol speelt die het IPCC haar toedicht. Lees verder “De rol van de CO2 betwist”

Ik beken: ik ben een klimaatcrimineel !

Doorbraak

Zeg niet ‘klimaatontkenner’. Zeg ‘klimaatcrimineel’.

Jan Jacobs

Na mijn artikel CO2 heeft nauwelijks tot geen invloed op het klimaat  waren de rapen weer gaar. Het was waanzin, onverantwoord en ja, zelfs gevaarlijk. Het was onvoorstelbaar dat Doorbraak zoiets zomaar liet verschijnen. Dat was de teneur in sommige werkelijk hysterische commentaren. Kijken ze bij Doorbraak dan geen bronnen na vroeg iemand zich af? Dat verwijt is hoogst merkwaardig natuurlijk, want die bronnen staan met hyperlink in het rood in elk artikel dat verschijnt van mijn hand. De verwijten en beledigingen vlogen me weer hard en snel rond de oren. Blijkbaar is het louter melden van wetenschappelijke publicaties of open brieven, door gerespecteerde wetenschappers niet toegestaan, tenminste als ze niet bevestigen dat menselijk CO2 de dader is van de huidige klimaatverandering.

Je hebt in dit artikel twee delen.

In het eerste deel klaagt Jacobs het fanatisme en de onverdraagzaamheid aan van de klimaatactivisten. Hij heeft gelijk. Natuurlijk is er op dit ogenblik bij ons geen enkele reële dreiging tot opsluiting van een klimaatnegationist. Maar de onverdraagzaamheid is er wel. Ik heb het zelf ondervonden. Toen ik in een blog aangaf dat ik het niet wist, dat ik niet overtuigd was door de argumenten van de klimaatactivisten, probeerden niet om mij te overtuigen, maar kreeg ik gewoon het stempel klimaatontkenner opgeplakt, en wilden ze niets meer met mij te maken hebben. Lees in dit verband ook het artikel van Ludo Abicht in Knack

Lees verder “Ik beken: ik ben een klimaatcrimineel !”

Dom speelt het dom

MO*

‘Zwijgen maakt medeplichtig’

Klimaatopwarming: hoe communiceren met een klimaatscepticus

MARK DOM

Ik denk dat iedereen die al eens iets over klimaatopwarming heeft gecommuniceerd al in aanraking is gekomen met een tegenreactie van een klimaatscepticus. Voor alle duidelijkheid, zo’n klimaatscepticus is iemand die mee werd gezogen in de verhalen van de klimaatontkenners.

Om zeker niet verkeerd begrepen te worden: mijn commentaar gaat niet over de vraag wie gelijk heeft: de klimaatgelovigen, of de ontkenners. Het gaat enkel om de onvoorstelbare domheid van Mark Dom. En neen, ik wil geen goedkoop succesje met een naamspelletje.

Ik ga hier nu de tekst van Dom herhalen, maar wel enkele woorden verwisselen:

Ik denk dat iedereen die al eens iets over klimaatopwarming heeft gecommuniceerd al in aanraking is gekomen met een tegenreactie van een klimaatgelovige. Voor alle duidelijkheid, zo’n klimaatgelovige is iemand die mee werd gezogen in de verhalen van de klimaatfanatici.

Deze laatste, een kleine maar erg actieve groep mensen, is niet te overtuigen. Deze mensen hebben een erg duidelijke agenda: verwarring en twijfel zaaien bij het brede publiek zodat de ernst van het klimaatprobleem sterk wordt benadrukt en de illusie wekken dat het debat over de opwarming volledig is afgesloten. Deze groep van mensen wordt rechtstreeks of onrechtstreeks aangestuurd door progressieve denktanks die gesponsord worden door onder meer producenten van niet fossiele brandstoffen. Lees verder “Dom speelt het dom”

Het klimaat, een hopeloze strijd ?

Knack

‘Koolstofgrensheffing is een no-brainer’

Ferdi De Ville Docent Europese politiek aan de Universiteit Gent en kernlid van Denktank Minerva

Deze zomer vol hallucinante weerfenomenen toont dat klimaatbeleid de absolute beleidsprioriteit van overheden op alle niveaus moet worden. Voor de nieuwe Europese Commissie betekent dit snel werk maken van een koolstofgrensheffing, maar ook het verwerpen van een handelsakkoord met Mercosur, stelt Ferdi De Ville.

Ferdi De Ville heeft al meer behartenswaardige dingen geschreven. Hij doet het ook nu weer.

Ik ben het wel niet helemaal met hem eens als hij een verband legt tussen de voorbije “hallucinante weerfenomenen”  en de klimaatverandering. Enkele hete dagen in de zomer kunnen uitzonderlijk zijn, maar zijn nog geen signaal van een klimaatopwarming.  Of nog: het weer valt niet samen met het klimaat. Ja, als je zijn beschrijving van het domino-effect leest, komt dat overtuigend over. Maar voor hetzelfde geld gebeurt er binnen afzienbare tijd een andere verandering die het domino-effect stopzet.

Ontken ik hiermee de opwarming ? Neen ! Lees verder “Het klimaat, een hopeloze strijd ?”

Naar een nieuwe economie

MO*

Studenten proberen alternatieve economische theorieën te introduceren aan de universiteit

Klimaat daagt dominante economische modellen uit

De klimaatverandering bonst op de poorten van de heersende economische ideeën, maar het debat over de economie van morgen is nog lang niet beslecht. Eerder deze maand publiceerde het Europees Milieubureau (EEB) een wetenschappelijk rapport tegen de mogelijkheid van ‘groene inclusieve groei’. Het rapport weerlegt dat economische groei zich kan loskoppelen van de excessieve ontginning van natuurlijke grondstoffen en dat die op termijn geen schade meer zou aanbrengen aan het klimaat.

Kijk daar ! Ik had het al opgegeven om in MO* een artikel te vinden dat intellectueel eerlijk is. Maar dit artikel is van goede kwaliteit. Eigenlijk heb ik er geen kritiek op.

Jawel: toch één punt: de problematiek zoals die wordt geschetst beperkt zich tot één aspect; de duurzaamheid en uitputting van onze aarde. Maar het neoklassieke model dat steunt op constante groei is niet enkel nefast voor moeder aarde, het klimaat, de uitputting van de grondstoffen, de milieuvervuiling, maar ook voor de mens als mens. Lees verder “Naar een nieuwe economie”

Laat ons dansen op de tonen van de laatste wals

Streven

Over vooruitgang, neergang en ondergangsoptimisme

De Nederlandse historicus en journalist Addie Schulte (*1965) en de Vlaamse filosoof Maarten Boudry (*1984) schreven beiden een boek uit verbazing over de grote rol die doemdenken speelt in ons denken over de toekomst. Boudry ziet geen reden tot alarmisme zolang we maar vasthouden aan het beproefde recept van wetenschap, vrije markt en liberale democratie. De vooruitgang van gisteren levert zijns inziens het overtuigendste argument dat vooruitgang ook morgen mogelijk is. Schulte kijkt met evenveel scepsis naar vooruitgangsoptimisme en pleit ervoor de toekomst meer open te houden. Frederik Polfliet legde de auteurs enkele vragen voor over welke kant het opgaat met de wereld.

Streven blijft toonaangevend voor de Vlaamse intellectueel in deze tijd. Dit artikel levert stevig lees- en denkvoer, en het is dus niet mogelijk om op alle aspecten in te gaan.

Ik kan het thema zo samenvatten: de wereld staat voor ernstige uitdagingen. Daar tegenover stellen zich twee fundamentele strekkingen. Bij de ene is er een rotsvast geloof dat de mensheid, onder andere door wetenschap en technologie permanent vooruit gaat en dat die vooruitgang de problemen ook wel zal oplossen. Uiteraard moet de mens daarvoor een inspanning leveren, maar de oplossing ligt in het verder zetten van wat al van altijd bezig is. Voor mij is dit een combinatie van optimisme en conservatisme. Conservatisme omdat er voor de oplossing geen fundamentele veranderingen nodig zijn. Lees verder “Laat ons dansen op de tonen van de laatste wals”

Waar, maar niet genoeg

MO*

‘Klimaatbeleid moet oog hebben voor waardig werk’ – ‘En voor de draagkracht van de aarde’

De transitie naar een koolstofneutrale economie moet sneller, fundamenteler én socialer. Dat is de boodschap van een voorjaar vol klimaatmarsen en -stakingen, gelehesjesprotesten, wetenschappelijke rapporten en verkiezingsdebatten. Het pleidooi voor een rechtvaardige transitie, dat de vakbonden al jaren op de agenda proberen te zetten, is plots mainstream. Maar wat de consequenties zijn van die Just Transition en wat iedereen ermee bedoelt, blijft vaag. Daarom bracht MO* twee mensen samen die elk vanuit hun achtergrond voor een fundamentele systeemverandering pleiten.

Twee interessante vrouwen die allebei waardevolle overtuigingen aanbrengen, maar vrolijk naast mekaar blijven praten. Ze geven mekaar gelijk, en herhalen dan wat ze al gezegd hebben.

Het zwakst lijkt me Leida Rijnhout omdat ze het meest dogmatisch is: ze zegt wel dat de mensen belangrijk zijn, maar schakelt dan dadelijk over op de planeet. Daarbij is haar pleidooi op het randje van een pleidooi voor een dictatuur. Ik word wantrouwig als mensen beginnen over “leiderschap dat naar de lange termijn kijkt en verder gaat dan het behagen van meerderheden.” Want waar blijft de democratie als je meerderheden negeert ? Lees verder “Waar, maar niet genoeg”

Ecologie en armoede

MO*

‘De tegenstelling tussen armoede en klimaat is vals’

Andermans armoede als cynisch excuus voor eigen gebrekkig klimaatbeleid

Of ik een verschil maak?’ Henri, een man van vijftig met terugwijkende hoogblonde haren, kijkt me over zijn leesbril heen licht spottend aan. Het is een blik waarmee hij geleerd heeft naar het leven te kijken. Omdat een vorm van meewarigheid helpt als het leven de neiging heeft in je kuiten te bijten. Hij houdt zijn duim en wijsvinger een paar millimeter van elkaar en zegt: ‘0,001 procent.’ Hij stopt zijn leesbril weg en klikt zijn fietstas dicht. ‘Maar dat is nog altijd beter dan niets.’

Een goed artikel van Tine Hens. Soms past ze de zaken wel wat aan om haar punt te maken. Maar ten gronde heeft ze gelijk: op zich mag de kostprijs van een ecologisch beleid geen  beletsel zijn voor dat beleid. Lees verder “Ecologie en armoede”